Stil

28 Augustus 2011 Bregenz-Pfullendorf

De warme zon straalt vrolijk als de wekker om 06H45 haar plicht doet. Van het voorspelde regen en wind is op dit moment nog niks te merken. Zuur dat we op deze voorspelling de Arlbergpas hebben laten schieten. Maarja, geen nut om daar nog bij stil te staan, het fietsleven gaat gelukkig gewoon verder.

Het ontbijt in buffet vorm is zeer goed en we blijven dan ook wat langer aan tafel zitten dan normaal. Nu we in Oostenrijk en Duitsland zijn is het niveau en de uitgebreidheid van het ontbijt in vergelijking met Italie met stappen vooruit gegaan. Omdat de hotelprijzen overal het hoog seizoen tarief hebben proberen we dit met het onbijt o.a. ook weer terug te verdienen door er zeer goed gebruik van te maken.

We slepen alle tassen weer van boven naar onder, beladen de fietsen en daar gaan we weer. De route loopt de eerste uren over de Bodensee-Rundweg.  Daarna gaat het weer berg op en af. De Bodensee, in de ijstijd ontstaan,  is het op een na grootste Alpenmeer. Het meer van Geneve is net iets groter. Fietsen rond de bewegwijzerde en autovrije Bodensee is zeer populair en wordt vaak door colonnes onervaren fietsers gebruikt voor hun dagtochtjes, alwaar ze langzaam en slingerend voortpeddelen.

Druk is het inderdaad. We zijn veel van deze groepen tegengekomen maar gelukkig de meerderheid in tegengestelde richting. Bij het elkaar naderen fietsen wij netjes achter elkaar en zoveel mogelijk aan de kant en zij ook. De enkelen die dat niet doen en ijskoud met z'n 2en naast elkaar blijven fietsen vinden tot hun schrik een hun tegemoet komende kale man van Indische afkomst die al fietsend midden op het fietspad iedereen de berm in jaagt. Het recht van de sterkste en je kunt niet ten koste van alles beleefd blijven!

De Bodensee blijft met zijn 539km2 nog de hele ochtend bij ons en voert ons langs luxe toeristenplaatjes, mooie oeverpromenades en legio horecagelegenheden. Verder kijken we even mee bij een hopplantage hoe de jonge spruiten van de meterslange klimplanten worden geplukt. Deze jonge spruiten vormen een lokale culinaire specialiteit als "hopfensprossen" of "hopfenspargel".

Tegen 16H00 overleggen we waar we gaan slapen. Het dorpje Pfullendorf waar we een paar kilometer vandaan zijn is qua grootte en keuzes van slaapgelegenheden een goede keuze. Terwijl we nog in het routeboekje staan te neuzen passeert ons een oudere man op een fiets. Hij knijpt in zijn remmen en komt naast ons staan. "Kun je alles in dat boekje vinden waar heen je moet gaan" vraagt hij met zachte stem. Hij maakt een aardige en verlegen indruk op ons. Wij knikken van ja. "Zijn jullie een ronde om de Bodensee aan het fietsen" vervolgt hij verder. Ik merk op dat hij behoefte heeft aan een praatje. We leggen uit dat we vanuit Firenze komen en richting Nederland gaan. Hij knikt begrijpend en glimlacht. Wij vragen hem of hij in Pfullendorf een goede slaapgelegenheid weet. Stilte van zijn kant, even is hij afwezig. Dan zegt hij:" Gisteren is mijn vrouw overleden" en hij laat een stilte vallen waarin wij mee gaan. "Hersentumor had ze en al twee keer geopereerd......." vervolgt hij zijn droeve relaas. "Eigenlijk kon ze niks meer, niet meer praten, niet meer bewegen, eigenlijk niks meer........". We weten even niet meer wat we moeten zeggen, alleen dat het ons spijt voor hem. Hij staart afwezig in de verte naar de horizon alsof het zich daar allemaal heeft afgespeeld.

"Maar om terug te komen op het slapen in Pfullendorf.........." verandert hij plots van onderwerp en hij geeft ons wat algemene informatie die door zijn kleine levensverhaal niet goed tot ons doordringt. Even heeft hij zich laten gaan, even moest geuit worden waar zijn hart vol van is en dan tegen mensen die zijn liefde delen van het fietsen. We bedanken hem en wensen hem veel sterkte. Ietwat opgelucht stapt hij op zijn fiets en zwaaiend verdwijnt hij de bocht om, uit ons zicht. Wij zijn er stil van.

Via een lange afdaling komen we in het dorpje aan en vinden na lang zoeken een mooi hotelletje. Het avondeten nuttigen we bij de plaatselijke chinees waar tegen een billijke prijs gebruik kan worden gemaakt van een lopend buffet. De verandering van smaak doet ons goed! Daarna lopen we nog even door de stad waar niemand te vinden is behalve wat in groepen rondhangende immigranten. We zijn dan ook snel uitgekeken en keren terug naar ons hotel.

Voor het slapen praten we nog even na over onze ontmoeting met de zachtmoedige man. Hoe moeten we ons dat voorstellen dat als je vrouw gestorven is jij de dag erna de fiets neemt om een rond je rijden? Hoe groot moet je liefde voor de fiets zijn als je hierin je grootste troost vindt als je allergrootste liefde er niet meer is? We willen ons niks erbij voorstellen maar naast het droevige maakt het een bewonderingswaardige indruk op ons.

Wij wensen hem van harte nog vele gezonde jaren fietsplezier toe. Het is hem gegund!