13, 14, 15 augustus 2011 Firenze
Daar staan we dan in de vroege donkere en koude ochtend. Het is 05H00 en de bus van CycleTours heeft ons net met onze fietsen en bagage gedropt achter de tolpoortjes richting Firenze. De bus heeft niet te kampen gehad met files of ander oponthoudt waardoor we hier vroeger hier zijn dan het geplande 07H00. In het duister worden de fietsen rijklaar gemaakt en de bagage opgeladen. Een Italiaan parkeert zijn auto precies centimeters voor waar wij bezig zijn. Op onze boze blikken reageert hij op zijn Italiaans waarvan wij alleen het woord “policia” verstaan. Wij serveren hem af op zijn criminele maffiose voorvaders op z’n Hollands. Tja, hij is begonnen!
Dan gaat het richting het centrum van Firenze. Het fiets nog niet lekker. De stijve spieren van 20 uur bussen willen even nog niet hun best doen. Gelukkig gaat het grotendeels bergaf en belanden we op de Piazzalle Michelangelo vanwaar een schitterend uitzicht op de stad Firenze voor ons opdoemt. De koepel van de Duomo staat overheersend in de skyline, de overbekende Ponte Vecchio ligt er bij alsof je het bekijkt zoals in de boekjes, enig in zijn soort. Genietend staan we naar het onder ons “geschilderd” landschap te kijken, een voorbode voor wat ons nog weken te wachten staat.
Daar staan we dan in de vroege donkere en koude ochtend. Het is 05H00 en de bus van CycleTours heeft ons net met onze fietsen en bagage gedropt achter de tolpoortjes richting Firenze. De bus heeft niet te kampen gehad met files of ander oponthoudt waardoor we hier vroeger hier zijn dan het geplande 07H00. In het duister worden de fietsen rijklaar gemaakt en de bagage opgeladen. Een Italiaan parkeert zijn auto precies centimeters voor waar wij bezig zijn. Op onze boze blikken reageert hij op zijn Italiaans waarvan wij alleen het woord “policia” verstaan. Wij serveren hem af op zijn criminele maffiose voorvaders op z’n Hollands. Tja, hij is begonnen!
Dan gaat het richting het centrum van Firenze. Het fiets nog niet lekker. De stijve spieren van 20 uur bussen willen even nog niet hun best doen. Gelukkig gaat het grotendeels bergaf en belanden we op de Piazzalle Michelangelo vanwaar een schitterend uitzicht op de stad Firenze voor ons opdoemt. De koepel van de Duomo staat overheersend in de skyline, de overbekende Ponte Vecchio ligt er bij alsof je het bekijkt zoals in de boekjes, enig in zijn soort. Genietend staan we naar het onder ons “geschilderd” landschap te kijken, een voorbode voor wat ons nog weken te wachten staat.
Bij het appartement aangekomen hebben we geluk. De uiterst kleine, ietwat arrogante receptionist twijfelt eerst aan onze reservering en heft daarna zijn armen wanhopig in de lucht onder het slaken van “…..mama mia…..” als wij nu om 08H00 in de ochtend ons appartement opeisen. “Impossible………..” reageert hij verbolgen op onze vraag. Echter na spoedberaad met de huishoudelijke dienst lukt het opeens wel een krijgen we de sleutels. Voor het parkeren van onze fietsen verwijst hij ons naar de bewaakte ondergrondse parkeerplaatsen van het hotel normaal 10 euro per dag maar voor ons gratis. Guiseppe, toffe kerel man, complimenteren wij hem!
Het appartement is wat gedateerd maar heeft alles wat we nodig hebben en vooral het bed trekt ons erg aan. Na 24 uur lang geen oog te hebben dicht gedaan gooien we alles van ons af en reeds voordat we het kussen aanraken vallen we in een heerlijke slaap. Enigszins uitgerust worden we 3 uurtjes later weer wakker.
En zo genieten we de dagen van alle kunst en architectuur die de stad Firenze te bieden heeft. Het aanbod is zo overweldigend groot dat het dagen duurt voordat men alles heeft gezien. Wij blijven 2 dagen dus moeten we keuzes maken. Om 07H30 bijvoorbeeld staan wij al in de lange rij voor de kassa’s van de Galleria degli Uffizi waar men de grootste renaissancekunst ter wereld kan vinden, dolen we door het prachtige gebouw van de Pallazo Vecchio, beklimmen we 414 treden om te genieten van het uitzicht vanuit het panoramaterras van de Duomo, de grootste kathedraal ter wereld, slenteren we over de Piazza della Signoria, het stadsplein waar zoveel beelden staan opgesteld dat het wel een openlucht museum lijkt en lopen we over de beroemde Ponte Vecchio. Her en der pikken we onderweg nog veel moois op maar gaan er niet naar binnen. Te weinig tijd en teveel entreegeld.
De hitte overdag is af en toe ondragelijk maar s’avonds is het heerlijk vertoeven in de stad. Genietend van het heerlijke Italiaans ijs en luisterend naar straatmuzikanten die met bekende covers van o.a. Simon & Garfunkel, U2, Coldplay, een mooie sfeer creëren waarbij iedereen meezingt of geneuried meedeint, laten we onze nieuwe liefde tot ons komen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten