We benne jammergenoeg weer thuis!

Zaterdag 21 mei 2011

We zijn weer thuis na mooie dagen in Tirol (Kirchberg). We hebben alles gedaan wat we graag doen: fietsen (2dg), hiken (2dg) en cultuur snuiven en  rondslenteren in  mooie steden (2dg). Salzburg en Innsbruck zijn wonderschone oude steden met veel bezienswaardigheden. Een aanrader om te bezoeken!

Fietsen in Tirol heeft altijd twee kanten. Ten eerste altijd bergop zwoegen en ploeteren en daarna de beloning van een machtige mooie afdaling. Dit alles in een omgeving die werkelijk niet met woorden te beschrijven is zo indrukwekkend!

Voor hiken geldt hetzelfde. Vooral het hiken in de sneeuw was een onderneming op zich maar misschien wel een beetje te naïef van onze kant. Wij zijn geen doorgewinterde sneeuwhikers en hebben de mogelijke gevaren misschien wel onderschat. Toen we een oeroude Oostenrijker vertelden dat we boven op de besneeuwde Schwarzkogel waren geweest bij  keiharde wind, hevige mist en hagel, schudde hij enkel het hoofd van afkeuring. Daags erna fietsten we in lekker zonnig weer langs diezelfde Schwarzkogel en nu zag de berg er anders uit met haar groene weides en kabbelende waterstromen. Vriendelijk en niet dreigend. We weten nu dat de berg ook heel anders kan zijn. Maar een avontuur was het, dat is zeker!

Maar waarom nog meer woorden. A picture tells more than a thousand words!

By the way: bijna hadden onze foto's op iemand anders PC of laptop gestaan. Tijdens het fietsen op hoge snelheid viel het fototoestel uit mijn zak en keihard op de grond. Snel terug gefietst en het fototoestel opgeraapt. Op "On" knop gedrukt maar hij deed niks meer dus kaduuk. Monique was al vooruit gefietst en ik vertelde haar het slechte nieuws wat niet met gejuich werd ontvangen. Sufferd! Maar ja het was niet anders. Na een half uur verder fietsen kwamen door een mooie omgeving. Balen dus dat het fototoestel naar de knoppen was. Toch voor de zekerheid nog eens proberen. Misschien de batterijen verversen? Bij het openen van het klepje zagen we een grote leegte want geen batterijen maar erger geen geheugenkaartje meer in het toestelletje. Door de schok van het vallen verloren gegaan en blijkbaar lagen zij op de weg kilometers terug. In een hele lange moeizame sprint van olympisch niveau geïnspireerd door schuldgevoel terug naar "das Tatort" en jawel hoor daar lag alles midden op de weg parmantig naast elkaar. Wat een geluk en opluchting!

Dus zie hier de link:

Gelukkig hebben we de foto's nog!!

Nu weer 2,5 maand werken en dan fietsen van Florence naar Hoensbroek. Tot dan! 

Groetjes

John Monique