Net zoals gisteren is het weer wederom nat en grijs. Koud is het vandaag eigenlijk helemaal niet dus de we vullen de tijd met fietsen, regenjas en -broek aan, dan weer uit, dan weer aan en zo vervelen we ons nooit. Meestal liggen we een slag achter want doen we alles uit gaat het weer regenen en doen we alles aan puffen we van de warmte omdat het even opgehouden is met regenen. Onze wielen echter blijven op het natte wegdek hun spoor volgen naar Wenen.
In Enns, het oudste stadje van Oostenrijk, moeten we het veerpont nemen naar Mauthausen. Daar aangekomen zien we echter geen veerpont en ook aan de overkant is niks te bekennen. Volgens de vaartijden zijn we niet te vroeg nog te laat. "Ik hoop niet dat we staan te wachten op de oudst levende veerman in het oudste stadje van Oostenrijk want dan staan we nog wel even" probeer ik grappig te zijn. Een ander Duits ouder fietsechtpaar arriveert ook ter plekke en zien meteen een telefoonnummer staan ergens op een verborgen paaltje. De man belt en inderdaad het is de veerman en hij is onderweg. Terwijl we staan te wachten kletsen we gezellig over leuke fietsvakanties en voor we het weten komt het bootje dat ons naar de overkant brengt aantuffen.
Na de middag begint het zonder nog op te houden hard te regenen en tevens neemt de wind wat toe. Jas en broek blijven nu onophoudelijk aan. Op de fietspaden wemelt het van de naaktslakken en nu ook weer lopen me de rillingen over de rug. Soms is het moeilijk deze beesten te vermijden en rijden we pardoes erover heen en psychisch voel ik het verpletteren vanaf mijn voorband uitstralen naar mijn handen aan het stuur. "Wat zijn dat toch voor beesten, waaraan onttrekken zij hun bestaan" vraag ik Monique. "Een hoop slijm en verder nutteloos" vervolg ik mijn relaas. Monique hoort mijn monoloog in stilte aan. "Ja, een echte outdoor Jack zal jij nooit worden" merkt ze droog op. Gelijk heeft ze. Mijn besluit staat vast: "Voor mij deze laatste dagen geen camping meer"! Om Gerard Joling dramatisch te citeren "Ik trek het niet meer"!
Zo rijden we na een kleine 100km, moe en nat, het dorpje Krummnussbaum (mooi scrabble woord) binnen en vinden onderdak bij een mooi pensionnetje. We zijn de enigste gasten en voor de rest is het pension verlaten. Maar het belangrijkste.......geen naaktslak te bekennen.
John & Monique
Het water staat echt hoog, is het bootje nog gekomen om jullie over te zetten?
BeantwoordenVerwijderenDie beesten zijn afschuwelijk wij hebben er wel 25 uit de tuin gehaald.Goed dat je een pension hebt voor de laatste dagen in de tent is het s,nachts ook veel te koud.
xxx