Dolfijnzwemmen!

30-8-2010 Maandag

Vandaag gaan we weer fietsen.  Na twee dagen een kleine stedentrip in Passau te hebben gehad is het weer tijd lekker op het ijzeren ros te zitten. Het weer ziet niet gunstig uit. Het is grijs, regenachtig en koud zo tegen de 13 graden Celsius. Maar we kunnen ons erop kleden dus geen excuus om niet te gaan en dat doen we dan ook niet. Terwijl ik voor het pension de fietsen oplaad doet Monique snel nog even boodschappen voor de proviand onderweg. Tegen 10H00 zijn we klaar voor vertrek en rijden richting het centrum waar we de Donau route naar Wenen oppakken.

Eenmaal op de route zien we meerdere fietsers dezelfde kant opgaan., eenlingen maar ook groepjes. Wij denken dat zij ook naar Wenen fietsen. Het zijn echter geen bepakte fietsers maar meer georganiseerde Wenen fietsers die in 8 dagen de route gaan afleggen. We kunnen dat zien aan de twee kleine fietstasjes achter op de drager waarop altijd het logo van het reisbureau staat. De persoonlijke bagage wordt met een auto of busje reeds naar een van te voren gereserveerd hotel gebracht. De reis- en vakantiewereld heeft hier goed op ingespeeld.

In Passau zagen wij dit “gat in de vakantiemarkt” ook. Veel schepen die in de haven van Passau liggen zijn zogenaamde “fietsschepen” waarop de fietspassagiers ook overnachten en eten. Op het dek staan tientallen huurfietsen geparkeerd klaar voor gebruik maar er zijn passagiers die hun eigen fiets meenemen. Zo’n “fietsschip” vaart dan van Passau naar bijvoorbeeld Boedapest en verder richting de zwarte zee. Bij toeristische of interessante plaatsen houdt hij halt (indien mogelijk natuurlijk), de fietsen worden aan wal gezet en de mensen kunnen lekker een ritje maken door leuke plaatsen en steden.

Hartstikke leuk om te doen en misschien gaan we dat ook nog eens wel doen als we wat ouder zijn of fysiek niet meer in goede doen zijn maar voorlopig slepen en wij onze spullen zelf mee nu het nog kan. Alhoewel het soms wel een aanlokkelijk idee is om je bagage over te geven aan iemand anders die deze dan brengt naar de camping waar je later op de dag aankomt. Wij zoeken nog naar vrijwilligers (onbetaald natuurlijk)!

De Donau route is een vlakke route die makkelijk wegtrapt tenminste bij zonnig weer. Bij regen en wind is hij moeilijker te berijden. Door de vele open vlaktes op de route heeft regen en vooral de wind vrijspel. Heb je dezelfde wind mee, in de rug, dan trap je heerlijk 20-25km per uur. Vandaag hebben wij hem dan mee en dan weer tegen.

Ondanks dat we pas laat zijn vertrokken en door de dag meerdere stilstaande momenten hebben gehad rijden we zo tegen 17H00 langs de stad Linz. We willen achter de stad een slaapgelegenheid zoeken want voor een camping is het te nat. Als we net een kilometer buiten de stad zijn in een groot park begint het keihard te regenen. We kunnen nog net met fiets en al onder het dikke gebladerte van een boom schuilen. Maar het harde regenen houdt ook na een half uur niet op en de boom waaronder we schuilen heeft zijn waterbeschermende functie dan ook al verloren want ondanks het gebladerte voelen we nu overal de regendruppels op ons vallen. Het schijnt dat wij de enigen zijn die dekking hebben gezocht voor de regen. In het park wordt door de Linzenaren gefietst, gerollerskate, gejogd, genordic walked en gerend maar niemand trek zich iets aan van de harde regen. Drijfnat tot op de bot gaan ze gewoon verder met wat ze aan het doen zijn. Zijn wij dan zo’n doetjes of is het dat zij na een uurtje inspanning zeker weten dat zij lekker thuis onder de warme douche kunnen staan en wij nog maar moeten bezien waar we eventueel nog terecht kunnen?  Is het gek dat wij droog willen blijven zolang het nog kan duren?

Toch gaan ook wij weer op pad ondanks dat het nog flink miezert. We rijden nog een half uur naar adressen wat niks blijkt te zijn, te louche, te duur, te druk of we kregen te horen dat de fiets buiten moest blijven staan.  Dat nooit!! En zo rijden we maar verder om eindelijk na 125km in Steyberg een groot hotel te vinden met schappelijke prijzen, schone kamers, een lekker bed en warme douches.

En de fietsen? Die mogen in een ruimte op de begane grond waartoe men alleen toegang heeft met een geautoriseerde magneetpasje. Onze trouwe vazallen staan warm en droog, dat hebben ze vandaag
verdiend!

P.S.

Bijna vergeten! Toen we met de veerpont op Schlogen aankwamen maakte de bootsman ons erop attent dat je hier met vissen ("dolfijnen" verstonden wij) kunt zwemmen. Dat lieten wij natuurlijk niet aan ons voorbij gaan want zo’n unieke kans maak je niet vaak mee. Het bleken echter geen dolfijnen te zijn. Maar ondanks dat zie hieronder de actiefoto waarop ik me krampachtig doch genietend vasthoudt aan de vin van deze mooi vis!!! Stoer man!!

John & Monique