Vanmorgen voelen we spierpijn aan billen en benen. Alhoewel we toch veel sportief bezig zijn is het bergop hiken toch nog fysiek onwennig. Maar goed, vandaag gaan we naar Kitzbühel om de gelijknamige Horn, nee niet te beklimmen, maar net als de overige dagjesmensen via de gondellift te bereiken en te genieten van de mooie panorama's. Bij helder weer kan men de Gross Glockner zien en het gehele Karwendel gebergte.
De tocht met de gondellift van 800 meter naar 2000 meter boven zeeniveau is niet Monique's favoriete vakantiebezigheid. Bij iedere schok of geluidje vanaf de bovenkant van de gondel slaakt ze een lichtelijk paniekerig gilletje. Ikzelf, lijdende aan hoogtevrees (slik), kan haar met moeite geruststellen. Maar alles went en dus na 10 minuten kijken ook wij vanachter het bekraste plexiglas van de gondel naar het landschap ver onder ons.
Boven aangekomen is er van een weidse uitzicht geen sprake. Een dichte mist maakt het onmogelijk om 10 meter voor je te zien laat staan het Karwendel gebergte. Soms duikt een bergpanorama op vanachter een dichte wegdrijvende mistwolk om binnen luttele seconden weer te verdwijnen achter een nieuwe mistbank.
Dus zijn we gauw uitgekeken en wachten op de gondel die ons naar het dal terugbrengt.
We bezoeken nog even het centrum van het wintersportstadje. Een mondain centrum met een ietwat chique upperclass uitstraling en de daarbij behorende winkels (Louis Vutton, Channel en overige consorten). Niet echt aan ons besteed en per trein glijden we weer terug richting Kirchberg.
Het was een leuke dag maar zelf actief bezig zijn in deze mooie inspirerende Tiroolse omgeving blijft toch altijd veel mooier en leuker.
John en Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten