Vanmorgen regent het flink als we om 9.00, compleet gehuld in onze regenpakken, vertrekken voor onze tocht naar de Gampenkogel. Het zal volgens de beschrijving een pittige tocht worden maar we zijn klaar voor de 1957 meter hoogte.
Na een half uur is het opgehouden met regenen dus de regenbroeken gaan uit en even later de jassen ook. Dat lucht op want het is voor mij meer een zweetpak dan een regenpak. Maar naarmate de dag vordert moet er geregeld worden gestopt en dan vooral voor mij. Dan moet het fleecejasje aan, dan weer uit, regenbroek uit, dan weer regenjas aan en uit, dan alleen in het shirt lopen maar dat was ook weer te koud en dan weer plassen en dus hebben we wel enig oponthoud. “Dit onderscheidt de mannen van de vrouwen” zegt John smalend. Gelukkig kunnen er wel om lachen.
De tocht is werkelijk schitterend en de in eerste uren gaat het langzaam gestaag omhoog. Er zijn maar heel weinig mensen op pad waardoor we het gebied volgens ons voor ons zelf hebben vandaag. De rust en de mist die er heerst heeft op sommige momenten iets mystieks, iets machtigs. Hoe hoger we komen hoe dichter de mist en nevel op komen zetten, maar we laten ons er niet door afschrikken. We vinden het eigenlijk ook wel heel mooi om te zien hoe je het ene moment mijlenver kan kijken en 5 seconden later zie je niet meer dan 5 meter voor je.
Volgens de beschrijving zullen de laatste 700 meter naar de top een zeer veeleisende klim worden en geloof me er is geen woord van gelogen. Gehuld in dichte mist worden die laatste 700 meters door ons beklommen over gladde rotsen, modder waar je bijna tot aan je enkels in wegzakt en wegglipt, losliggende stenen en dat alles stijl omhoog. Zwaar maar zeer mooi om te beleven en we waren dan ook in onze nopjes en genoten volop.
En dan de laatste 200 meter naar de top. Er moet geklommen worden op een kam die op sommige plaatsen niet breder is dan 3 meter met aan de rechterkant een afgrond van enkele honderden meters. Een hoop gevloek van mij en bijna heb ik de handdoek in de ring gegooid en was ik omgedraaid. Doodeng vinden we het alle twee vooral ook omdat het zo mistig is en de top nog niet te zien was. Maar na een paar angstige minuten komt het grote houten kruis dat zich op de top bevind dan toch in zicht en klimmen we alle twee moedig verder.
Eenmaal op de top hebben we een uitzicht van 5 meter en heel even trekt de lucht open en kijken we een in een afgrond waar je duizelig van wordt. We schrijven onze handtekeningen in het berglogboek dat mooi in een kluisje ligt dat is vastgemaakt aan het houten kruis. Na de broodjes te hebben gegeten beginnen we aan de gevreesde afdaling via dezelfde weg die we met moeite naar boven zijn geklommen.
Het valt wonder boven wonder reuze mee. Misschien dat je bij de afdaling constant in de diepte kijkt en dat je daardoor eerder eraan went wie weet, maar we hadden niet zo'n moeite met het dalen langs die enorme afgrond. Na een klein uurtje zijn we weer onder op het pad dat ons weer via een lange weg naar Kirchberg zou leiden.
Maar zoals wij in het verleden wel eens vaker op de koffie zijn gekomen met afkortingen nemen worden we vandaag weer op de proef gesteld. Na dik een uur lopen over dit pad staat er een bordje met de tekst "Kirchberg 30 minuten", en dat klinkt nog steeds aantrekkelijk voor ons vooral na dat geploeter op die berg. Dus die alm zijn we dan ook maar afgedaald i.p.v. het pad te blijven volgen. Na een half uur komen we het volgende bordje tegen met wederom de tekst "Kirchberg 30 minuten" " heel raar maar we blijven dalen dus we zitten goed. Maar je geloofd het of niet, na een half uur een bordje "Kirchberg 45 minuten". Vol ongeloof kijken we elkaar aan en onze benen protesteren hevig van al uren bergaf ploeteren maar we hebben geen andere keus omdat we niet precies weten waar we zijn op de routekaart. Er zit niets anders op dan dit bordje dan ook maar te volgen. Het parcours is niet een geasfalteerde weg naar beneden maar een zompige alm en een smal bospad met lossen stenen en boomwortels, stijl bergafwaarts, dus niet echt een makkelijke route.
Het laatste bordje heeft woord gehouden en duurt inderdaad 45 minuten. Het is een lange dag geworden aangezien we pas om 18.00 heel erg moe in ons appartement aankomen. Heerlijk het bad vol laten lopen en met z'n tweeën languit even bijkomen in het heerlijke hete water.
Het is een vermoeiende maar zeer mooie dag. Ondanks dat we op de bergtop jammergenoeg totaal geen uitzicht hadden, hebben we deze tocht voor geen goud willen missen. We hebben dit toch maar mooi gedaan 1349 hoogtemeters in 12 km en dan heb ik de "omleiding" van ons nog niet eens meegerekend. Morgen een heerlijke rustdag!
Two done, still one to go!
Gruss got vom Alm!
Monique
Jammer van het weer maar zoals je zegt heeft dat ook wel iets.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je de naam boven op de top kan schrijven,nu staan jullie voor altijd in geschreven.Volg voortaan maar gewoon de route dat lijkt mij verstandiger en korter.
Veel plezier.xxx