Voor de verandering tikken de regendruppels niet op ons slaapkamerraam. In plaats daarvan kletteren hevige regenbuien ons een goede maar natte morgen. De lucht ziet donkergrijs vol waterwolken. Even twijfelen we of we "der Gipfelwanderung" van vandaag wel willen doorzetten. Aangezien we morgen (vrijdag) willen gebruiken als inpakdag voor het fietsen en we onszelf een doel hebben gesteld om 3 bergwandelingen te volbrengen, besluiten we toch om het drietal vandaag te voltooien. In den beginne ietwat met tegenzin!
Met de auto rijden we naar Aschau, een nabij gelegen plaatsje bij Kirchberg. Vanuit een parkeerplaats aldaar vertrekken vele bergtochten naar o.a. "der Grosser Rettenstein" met een hoogte van 2366 meter, een van de grootste bergtoppen van de Kitzbuehler Alpen. Aangezien het net voor de top "beschwerlicher werd und an manchen Stellen muss man sich an den Felsen festhalten" en "...da eine erhebliche Gefahr besteht.....", ondanks de grote avontuurlijke aantrekkingskracht doen wij deze Rettenstein toch maar niet. Jammergenoeg zijn we te onervaren maar misschien volgend jaar wel.
In de regen staan we voor het grote houtenbord waar alle toppen zijn uitgetekend op een grote kaart. Onze keuze valt op de bescheiden "Spiessnaegel" 1880 meter hoog en onder de plaatselijke bevolking bekend als de "bloeiende berg" omdat de weg naar de top omgeven is door alpenrosen, weide- en alpenbloemhellingen.
Pluvius is ons gunstig gezind en de regen houdt al snel op. Het is een prachtige wandeling over een klimmend en slingerend bospad naar de Almen via het binnenste van het bergdal. Na uren van ploeterend klimwerk houden we halt bij een berghut alwaar een echte herderin de scepter zwaait. Als Monique vraagt naar "Kaffee und Kuchen" kan ze wel "Kaffee" serveren maar bij "Kuchen" moet ze verstek laten gaan. Wel biedt ze als we iets zoets willen hebben een Oostenrijks alternatief aan. Door haar heftige Oostenrijkse tongval verstaan we niet wat ze zegt maar als ze het bord serveert (ongevraagd met twee vorken want tja zuunige Hollanders had ze al gezien) hebben we zelden zoiets lekkers gegeten. Het was iets roer-pannekoekerigs met een klodder aardbeien- of bosbessen jam erbij. Wie het weet mag het zeggen!
Na deze traktatie zetten we de tocht voort nu langs hele smalle drassige 1-persoons paadjes met altijd aan 1 kant de steil aflopende berg. Voorzichtigheid geboden dus. Het uitzicht en de omgeving is formidabel. Reeds hoog in de verte komt het kruis op de top steeds dichterbij en zoals altijd wordt het hoe dichter bij de top ook steeds steiler. Uiteindelijk komen we aan op de smalle top. Het blijft een machtig mooi gevoel op eigen kracht, dus niet met liften, een bergtop te bereiken. We zijn alleen op de top, verder is er niemand en dus kunnen we ongeremd ons ding doen zoals foto's nemen, onze boterhammetjes eten en in stilte genieten van het landschap in de verre diepte voor zover de mist dit toelaat.
Als romantisch toetje volgen we bij de afdaling de bergkam verder in de richting als we zijn geklommen. De smalle kam is bedekt met mooie rotsformaties, diverse flora en vele kleine vlinders vliegen vrolijik fladderend van bloem tot bloem. Het is een prachtig gezicht. Verder dalend komen we op een plateau met een idyllisch veenmeer. Bij een wolkenloze lucht ziet men "der Grosser Rettenstein" in het wateroppervlak van het meer weerspiegelen. Zo dalen we verder en verder naar het dal. Der Spiessnaegel doet zijn naam als de romantische bloeiende berg alle eer aan. Het was een adembenemende mooie tocht.
Gaisberg, Gampenkogel en Spiessnaegel, drie tiroler Alms voltooid zoals onzelf uitgedaagd! Volgend jaar misschien drie dikke > 2000-ders in 1 week? Wie weet, wij houden ons van harte aanbevolen!
John en Monique
Wat een mooie natuur mooi daar boven op die berg.Die koek ziet er lekker uit. John wilde je boompje klimmen??Ik denk dat ik wel moest slikken als ik daar zou lopen langs die afgronden. Op naar het volgende blog
BeantwoordenVerwijderenxxx