Graag wielrenners routes, fietsend door Monschau-Eupen-Vaals!

Woensdag 20 mei 2009

Niets mooiers dan al die feestdagen die mooi aansluiten op een weekend. Dus nu ook met Hemelvaart werd het met een dagje verlof erbij een lang weekend.

Monique was al de hele week bezig met het uitstippelen van een mooie route die ons zou leiden van thuis naar Imgenbroich (bij Monschau Duitsland), van Imgenbroich naar Eupen in Belgie en van Eupen naar Vaals alwaar we symbolisch zouden eindigen bij het drie-landen-punt.

Woensdag nog even een andere fietsenstandaard gemonteerd op beide fietsen. De gerenomeerde Pletsch Multi Standaard, de enige standaard die de fiets staand overeind kan houden met volle bepakking. We hadden er zin in!

Donderdag 21 mei 2009

s'Morgens om half tien waren we daadwerkelijk vertrokken. Het zonnetje scheen uitbundig en ons moreel was van een zodanig gehalte dat je ermee de hele wereld kon befietsen. Ooit is het onze grootste wens om dat ook eens gaan doen maar dat is een ander verhaal, wij zoeken in ieder geval nog sponsors voor wie zich aangesproken voelt (giro 5382878 t.n.v. HJMFWO Help John & Monique Fietsend de Wereld Over).

Relax pedaleerden we richting duitse grens om daarna via fietsknooppunten op de fietskaart gestoken in een doorzichtig fietsmapje op Monique's stuurtas, onze eerste camping in Imgenbroich te bereiken. De route was zodanig via fietskaarten door ons uitgezet dat bergop rijden enigzins zoveel mogelijk vermeden werd. Bergop wordt op een fietskaart respectievelijk aangegeven als categorie > 3%-5% stijgingspercentage (te doen maar het moet niet te lang duren) en >> 6%->10% (te doen en dan vooral lopende en je fiets bergop voortduwende). Het eiffelgebied staat bekend om haar heuvel- en bergachtig terrein. Wat wij dus eigenlijk wilden was vergelijkbaar met in zee zwemmen zonder nat te worden.

Buiten de 2 bovengenoemde bergcategorieen hebben wij nu ook de ervaring dat er een categorie niet nader benoemd wordt en misschien wel angstvallig door fietskaartenmakers onder dwang van overheidsorganen wordt verzwegen.

Het is de categorie:

"zware heuvels opwaarts waar geen eind aan komt en waar je longen al piepende tot op de laatste bronchieen worden geactiveerd en waar je been- en kuitspieren als zij konden spreken om genade smeken, maar die toch op geen enkele fietskaart als berg staan aangegeven".

Ik kan mij niet voorstellen dat deze heuvels door spontane erupties van Moeder Aarde s'nachts ontstaan waardoor iedere fietskaart bij voorbaat voorzien is van gedateerde informatie. Dus grote ergernis alom.

Wat ook tot ergernis leidde was het feit dat de zorgvuldig geplande en uitgezette fietsknoopunten-route op kaart in de praktijk betekende dat borden in het niets verdwenen (vooral op T-splitsingen gaf dat problemen), richtingen werden aangeven maar naar naderhand bleek juist de verkeerde kant (kwajongensstreken?), rode routes werden opeens groen routes (waarom en wat betekent dat?). Zodoende hadden we vele nutteloze kilometers waarvan ook bergop onder de wielen en waren qua bestemming niet echt veel opgeschoten.

Eigenlijk hadden we het voor vandaag fysiek wel een beetje gehad en wilden in de buurt een camping gaan opzoeken. Ons fietsmoraal was omgeslagen van "de wereld veroveren" naar "blij dat ik dat ding even aan de kant kan zetten". Monique had een camping gevonden in Muller's Hutte. Opgelucht reden we erheen en gelukkig was er plaats zat. Na het nuttigen van de avondmaal, noodles met knakworst (jammie!) en koffie na namen we de dag nog even door met de volgende conclussies:

1. We volgen geen fietsknooppunten meer maar houden op de kaart de grote lijnen aan.
2. Ergernissen moeten niet leidden tot nukkig gedrag t.o.v. elkaar (John!!) het blijft tenslotte vakantie.
3. Aanvaard bergen/heuvels, er is geen ontkomen aan.

Trusten!

Vrijdag 22 mei 2009

Monique stond reeds vanochtend al om 05H30 voor de tent.Ze had zich verkeken op de wekker. Alsnog een uurtje weer in haar slaapzak gekropen. Na het onbijt reden we richting Monschau. Normaal gezien zou het naburige Imgenbroich de eerste dag onze slaaplocatie zijn geweest. Nu we dit door bovengenoemde oorzaken niet gehaald hadden moesten we dit route-gedeelte erbij nemen naar de eindbestemming Eupen.

De eerste 15 kilometers alleen al bestond voor 50% uit hoogtemeters (cat. >> 6->10%) In vergelijk met gisteren werden deze door ons berustend maar gemotiveerd genomen. In de buurt van Monschau ging het lekker kilometers bergaf. Heerlijk de benen stil op de trappers en de wind in ons gezicht. Om de pret niet de verpesten dachten we niet hardop dat we ook weer uit Monschau moesten wegrijden, dus uit het dal bergop.

Monschau is een mooi stadje maar voor ons vergelijkbaar met het drukke toerisme van het limburgse Valkenburg. Dus leuk voor even wat foto's en "pommes mit mayonaise". Wel zagen we Bert Sitters met fietsgevolg van de Wereldfietsers (waarvan wij ook lid zijn) voorbij komen die een soort gelijke route hadden georganiseerd tijdens dit hemelvaart weekend. De Koga's en Santos fietsten ons voorbij en likkebaardend stonden we ernaar te kijken.

Na het verlaten van Monschau namen wij binnendoor een route over een onverhard weggetje. Onverhard is hier een understatement aangezien een traktor hier nog moeite zou hebben gehad zijn weg te vervolgen naar een of ander agrarische klus. Het stuur trilde ons bijkans uit onze handen en we balanceerden vaker op half weggespoelde wegresten. Deze helletocht duurde 2,5 kilometer waarna aansluitend een heuvel (cat. >> 6->10%) van 3 kilometer verovert moest worden. Daarna namen we de ietwat drukke hoofdweg richting Eupen. Geen fietspad aanwezig ondanks de autodrukte, veel gaten in de weg (Pas Op! waarschuwingsborden in 2 talen langs de weg; maak het dan zou ik zeggen!), maar zo vlak als een pannekoek en waar het dat niet was ging het bergafwaarts dus de keuze was snel gemaakt.

Zo rolden we de stad Eupen binnen richting Membach waar we ons inschreven bij camping "Weserthal". Het leuke van deze camping was dat het trekkerveldje bestond uit een bos waar je je tent tussen de bomen kon opzetten. Het gaf een gevoel van "wild kamperen". Heel erg leuk!
Na het avondeten van een blik ravioli (blikopener moeten lenen) en broodjes waren we toch wel toe aan onze lekkere warme slaapzakken en daar gaven we dan ook na een evaluatie van de dag en een stukkie gelezen te hebben graag gehoor aan!

Slaap ze!

Zaterdag 23 Mei 2009

Vandaag naar Vaals en daarna naar huis. De fietsrouteknooppunten zijn hier in Belgie (limburg) goed aangegeven dus we kunnen ze met vertrouwen aanhouden. De route loopt o.a. via Moresnet en Chapelle richting Vaals over mooie landwegen en pittige klimmetjes. Op de kaart staan de laatste 6 kilometers naar Vaals als "zeer zwaar" gemarkeerd dus plannen we daarvoor een pauze en lunch in.

Voorwat betreft "zeer zwaar" was er geen woord van gelogen. Alles wat ons tijdens deze dagen tot het bijna uiterste van ons kunnen had gedreven, was hier samengeperst in 6 kilometers met volle bepakking stijl bergop, losse ondergrond van grint, stenen, kiezel, modder, mulle ondergrond, heet, vliegen/muggen, wandelaars, paard en wagen (echt waar!). Ook kwamen er steeds lachend en hoofdschuddend mountainbikers bergafwaarts gestoven die wij met onze laatste adem branie-achtig van repliek dienden door hen "Loosers" na te roepen!! Bovengekomen namen we even de tijd om op adem te komen en al het verloren lichaamsvocht weer bij te drinken alvorens ons in het toeristisch fotogeweld rond het drielanden symbool te storten.

Vanuit Vaals naar huis via Simpelveld was een formaliteit. Bovenop de berg in Simpelveld stond ons (schoon)vadertje ons op te wachten met zijn trouwe en supermooie Spitfire, dus even lekker kletsen en weer verder. Langs McDonalds, daar wat eten om daarna zo rond 17H00 moe maar voldaan thuis te komen.

Ter evaluatie van deze 3-daagse komt de meest prangende vraag uit de koker van Monique. Tijdens alle slopende fietsactiviteiten bergopwaarts met volle bepakking zijn wij nooit andere fietsers tegengekomen die dezelfde richting uitgingen (bergop). Monique doelt hier minachtend vooral op wielrenners met fietsjes gelijk aan het gewicht van alleen al minimaal onze bepakking. Wij zagen deze wielrenners alleen altijd bergafwaarts komen. Monique trek hier de conclusie, in haar eer aangetast als navigator, dat wat haar niet is gelukt (het vermijden van bergen opwaarts), hen wel is gelukt. Dus vraagt zij beleefd: "Kan iemand van u heren wielrenners mij informeren welk routeboekje u gebruikt hebt bij het uitstippelen van uw uiterst plezierige ritjes die altijd bergafwaarts gaan"?

U bent verzekert van onze grote dankbaarheid!!

Monique & John

Foto's en het Oscar winnend Filmpje!