Het digitale tijdperk!

Hoewel het nog 6 maanden duurt voordat we heerlijk op fietsvakantie gaan richting Florence in Italie zijn de voorbereidingen al langzaam op gang aan het komen. Of liever gezegd een fietsvakantie naar Rome, maar aangezien we met onze gelimiteerde verlofdagen zowel circa 2000 km willen fietsen alsook ook nog een paar dagen thuis willen rondhangen zien we wel hoever we komen maar in ieder geval tot en met Florence. De offerte van de Treinreiswinkel voor de terugreis per City Night Line is reeds binnen en gereserveerd. Ook zijn we na de (veel te) lange vries- en kou periode meteen ieder weekend op de mountainbike gesprongen om onze op de hometrainer geconditioneerde winterconditie op ouderwets peil te brengen richting lente.

Ieder jaar kopen we wel het een of ander om onze fietsuitrusting uit te breiden c.q. te vernieuwen. Ieder jaar zeggen we ook altijd “volgend jaar hebben we echt niks meer nodig, we hebben echt alles al”! Niet dus! Tevens brandde de jaarbonus en winstdeling 2009 van mijn werkgever opgeteld bij een paar uitbetaalde rest verlofdagen mij in de pocket.

Begin februari vond ik de aanschaf van een klein netbook oftewel een mini pc, wel nuttig om onze blog tijdens de reis te kunnen bijhouden, mailtjes te kunnen lezen en te kunnen chatten met het thuisfront met onze kids, ouders en andere thuisblijvers. Deze motivatie meteen ook enthousiast gebruikt om Monique warm te krijgen voor het idee en inderdaad zag ze ook alle voordelen van een netbook in welke ik haar als een volleerde verkoper had aangeprijsd. Kat-in-het-bakkie dus en op naar de elektronica boer. Mijn vader had nog een tegoedbon liggen van 100 euro van de Media Markt welke hij aan ons gaf om als sponsor bij te dragen aan de nieuwe aankoop. We namen het dankbaar in ontvangst. Daarna nog wat liggen bakkeleien met de verkoper over de “laagste prijsgarantie” en een nieuwe netbook de Asus EEE 1005P was een feit.

Het volgende item was wat lastiger aan de man, of liever gezegd aan de vrouw te brengen. Monique is altijd de navigator tijdens onze fietsreizen omdat ik geografisch en qua richtingsgevoel slecht onderlegd ben. Verwikkeld in allerlei kaarten en routeboekjes vindt zij haar weg door het land. Zij vindt ook dat dit de charme is van het fietsen op onbekende wegen. Mijn voorstel met betrekking tot een GPS werd dan ook abrupt afgewezen. “Ik hou me aan mijn kaarten” hield ze stug vol “ maar als jij  zonodig een GPS wilt hebben dan moet je dat vooral niet laten”. Vrouwen kunnen dat goed, de schijn laten dat ze je iets gunnen, maar door toevoeging van het woord “zonodig” je een uurtje op de strafbank laten zitten. Ik was echter niet uit het veld geslagen. De schatkist gevuld met de jaarbonus en winstdeling had bij lange nog niet de bodem bereikt en “ik moest het vooral niet laten” heeft ze nog gezegd.

Dus na veel lezen op internet en na lang wikken en wegen ben ik de trotse bezitter van een Garmin Oregon 450T met voorgeïnstalleerde topo fiets- en wandelkaart van geheel Europa! Met het kaart lezen talent van Monique en mijn digitale GPS ondersteuning zal geen enkel gebied meer onbekend terrein voor ons zijn. Nooit meer gehannes met boekjes en verfomfaaide kaarten. Nooit meer op iedere kruising stilstaan om nog eens goed te kijken op de kaart welke kant nu heen te gaan. Nooit meer verdwalen en nooit meer vele kilometers omrijden. Nooit meer ergernissen en scheldpartijen. Nooit meer................................ 

Ach, best wel jammer eigenlijk!

John