Zes uur in de ochtend stonden we een beetje verkleumd en met verdwaasde koppen voor onze tent. Het was een koude nacht geweest. Volgens medekampeerders zo tegen de 4-5 graden. Dat is in een tent best wel koud. De vers gezette koffie bracht enige warmte aan handen en lijven. Ook was het een onrustige nacht geweest door de tijdelijke onwennigheid van slapen in een slaapzak op een slaapmatje en andere sanitaire ongemakken.
Rond 1 uur in de nacht werd ik wakker met een uiterst volle blaas en moest hoognodig naar een toilet. Even naast de tent mijn kleine behoefte doen was uitgesloten aangezien redelijk dicht bij onze tent een lichtmast was geplaatst met bewegingsmelder die uiterst accuraat haar plicht vervulde. Om Monique haar rust te gunnen probeerde ik me zo rustig mogelijk provisorisch aan te kleden en kalm de tent te verlaten. Echter zoals altijd als men probeert een bepaalde actie beheerst en rustig uit te voeren lijkt het mede ook door de stilte en de duisternis alsof men als een dronkenman te keer gaat. Probeer je maar eens met een slaperige kop aan te kleden in een ruimte van 1 bij 1 meter, 1.20 meter hoog waar ook nog 4 fietstassen, 3 kanozakken, schoenen, kleding en andere kampeerattributen zijn opgeslagen en je op de tast de juiste garderobe bij elkaar moet zien te krijgen. Heerlijk zo’n fiets-kampeervakantie (echt waar)!Na een frisse douche en ontbijt fietsten we verder richting Houthalen, Helchteren,, Hechtel-Eksel, richting Peer, Opitter, Tongerlo, Neeroeteren, Dilsen, Maaseik, Aldeneik en eindigend in Ophoven. Het eerste gedeelte van de route tot ongeveer Peer gaat langs autoluwe weide- en landbouw trajecten en daarna duikt men weer de schaduwrijke bossen in.
Door de vrije dag (dag van de arbeid) in België was het jammergenoeg (voor ons) een enorme drukte op de fietspaden. Iedereen die de zijwieltjes was ontgroeid en mede ook door het prachtige weer, had de fiets uit de stalling gehaald. Vaak weken wij van deze drukke trajecten af om binnendoor via een omweg de route verder te rijden.
Tijdens een rustpauze, gezeten op een bankje langs het kanaal zagen wij de fietsmeute aan ons voorbij trekken. In het riet langs het water zaten veel eenden die ook wel eens het plotseling het fietspad op liepen. Eenden houden zich namelijk niet aan de verkeersetiquette door eerst link en dan rechts te kijken voor het oversteken. De meeste fietsers waren hiervan op de hoogte en hadden de handen dan ook startklaar losjes aan de remgreep.
Zoniet de te grote, ietwat lompe man die ons bankje met een gezapig tempo voorbij fietste. Uit het riet sprongen 3 eenden het fietspad op zo’n 2 meter voor de wielen van de man in het dagelijks leven een ongeïnspireerde ambtenaar bij de overheid naar ik vermoed gezien zijn reactiesnelheid. Een botsing was onvermijdelijk. Niet 1 eend reed hij aan maar alle drie waarbij hij de laatste ook nog met zijn voorwiel over de nek reed. De eendeveren zweefden door de lucht. Zijn vrouw sloeg ontzet de handen voor de mond. Hijzelf bleef stoïcijns voor zich uit kijken en wist zich geen duidelijke houding aan te nemen. Na wat onduidelijk gemompel “..zelf schuld” en “….kon niks eraan doen” vervolgden zij hun weg misschien naar nog meer fietsonheil.
Naderhand zagen wij dat de eend die in de nek getroffen was deze botsing niet had overleefd. Dood dreef hij op het water terwijl andere eenden er onrustig en niet begrijpend omheen zwommen. Een droevig tafereel.
Het mooie trekkersveldje van camping de “Leewerikhof’ was leeg en we hadden de tentplaats voor het uitkiezen. Naderhand kwam er gezellig een stel uit Amsterdam bij die per tandem de Belgische Kempen doorkruiste. Tijdens het avondeten kwamen we in gesprek met een Belgische man die de komende vakantie met zijn partner richting Praag fietste en met de trein terug reisde. Wij reizen per trein eerst naar Praag en fietsen dan naar huis delen wij hem mede. We lachen allen om deze toeval en voorzien elkaar van de nodige weetjes met betrekking tot de Praag reis- en fietsroute. Bij het afscheid slaat hij ons – vakantiefietsers onder elkaar – joviaal op de schouders en wij wensen elkaar een prachtige reis toe.
Morgen nog een paar uurtjes fietsen en we zijn weer thuis. De Belgische Kempen en Maasland is een prachtige omgeving om te fietsen en de fiets-infrastructuur is geweldig. Bovendien dient gezegd te worden dat de Belgische autobestuurders zeer galant zijn en ons overal voorrang toewuifden. We hebben van alle dagen genoten. Ons humeur en weer was alle dagen zeer zonnig.
Piet Paulusma heeft woord gehouden.
Oat moan!
John
Knooppunten (90km): 305, 300, 3016, 308, 309, 05, 78, 77, 04, 33, 34, 35, 36, 11, 12, 13, 47, 44, 48, 49, 26
Naar huis: Maaseik, Roosteren, Born, Sittard, Oirsbeek, Hoensbroek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten