Door Koninginnedag (“leve de Koningin, hoezee”) en aansluitend een dagje verlof gingen wij een lekker lang weekend tegemoet. Het perfecte weekend om een paar dagen met fiets en tent van het door Piet Paulusma beloofde mooie weer te genieten.
Omdat wij de route van ons thuis naar Maastricht al meerdere keren hadden gefietst namen wij dankbaar het aanbod van mijn schoonouders aan om per auto dit stuk af te leggen. Mocht Monique ooit eens schoon genoeg van mij krijgen dan moet het volgens mij wettelijk toegestaan zijn om je schoonouders te houden. Fietstassen in de kofferbak en de fietsen veilig achter op de fietsdrager werden we na een kort ritje afgezet op het treinstation van Maastricht.
Na het beladen van onze fietsen en een hartelijk afscheid trapten we de pedalen richting België. De grens over bij Veldwezelt, richting Lanaken, door en rond het Nationaal Park Hoge Kempen, Zutendaal, richting Genk en via een omweg naar Zonhoven alwaar we de eerste dag de tent zullen opzetten op camping de Holsteenbron. De route is prachtig en we fietsen door bosgebieden waar de goedverzorgde geasfalteerde fietspaden al slingerend doorheen lopen. Ook fietsen we via jaagpaden langs het Albertkanaal. We komen ogen tekort om al het natuurschoon die zich van haar beste kant laat zien te aanschouwen. We inhaleren gulzig de frisse boslucht en voelen ons vrij van de dagelijkse beslommeringen en verplichtingen.
Na de lunch peddelen we relax verder en komen we na een heerlijke dag in de late middag opgetogen aan bij de camping. Bij het inschrijven worden we meteen geconfronteerd met de “echte wereld” waar we de hele dag geen deel van hadden uitgemaakt. Ruw worden we uit onze droom wakker gemaakt. Bij het horen van onze nationaliteit deel de campingeigenaresse ons droevig het nieuws mede van de treurige gebeurtenis in Apeldoorn. We zijn ontsteld en hebben er geen woorden voor. Thuis hebben we de oude kranten nogmaals erop nageslagen en zijn wederom ontsteld. Gelijkertijd lezen we dat op een Turkse bruiloftfeest 45 genodigden de dood vonden waaronder het trouwpaar zelf. Krankzinnigheid maakt geen onderscheid in nationaliteit of geloof. Wie zei ook alweer dat de mensheid aan zichzelf ten onder gaat?
Het was een mooie dag met aan het eind treurig genoeg op halfstok een oranje wimpel met een diepzwarte rouwrand.
John
Knooppunten (Circa 90km) : 11, 65, 131, 140, 63, 61, 62, 64, 29, 30, 41, 40, 39, 74, 79, 305
Foto's ........en voor diegenen die bij de foto's ook nog een lekker muziekje willen horen Het Filmpje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten