donderdag 18 februari 2010

Zweten, zweten en nog eens zweten!

Witzenhausen Woensdag 19 augustus 2009

Na een te korte nacht staan we toch alweer om 07.00 naast onze tent. De tent van de jonge jongens die er gisterenavond nog stond was al weg. We horen van een andere stel dat zij elke dag voor 07.00 vertrekken, omdat ze minimaal 150 km per dag fietsen. Echte kilometervreters dus. Nee, daar kunnen wij beslist geen lol meer aan beleven. Elke dag om 07.00 opstaan en niet uitslapen is eigenlijk al geen vakantie. Maar vakantiefietsen is ook geen vakantie, maar reizen. Dat betekent voldoende slaapuurtjes dus op tijd naar bed, vroeg op, maar vooral heeeeel veeeeel zien en beleven en voor dat laatste moet je wat over hebben!

Het beloofd vandaag een flinke warme dag te worden, aangezien het nu al behoorlijk warm is. Ullie heeft daarom ook zijn zwembroek aangetrokken en neemt een heerlijke duik in het zwembad. Wat lijkt me dat toch lekker als je je badkleding bij je hebt. Ik heb dit ook maar met hele grote letters in ons boekje geschreven, zodat we dat de volgende keer niet vergeten!

Om 09.00 zijn we met ons drieën van de camping gefietst. Ullie fiets vandaag met ons mee en dat is best wel wennen. Ten eerste moet je tempo een beetje overeen komen en dan krijg je nog het stoppen voor foto’s e.d. onderweg. De route gaat richting Treffurt, maar niet door het dorpje zelf maar er onderlangs. Aangezien Ullie in deze omgeving al vaker is geweest, vertelt hij ons dat dit dorp een bezichtiging waard is en hij ons dit graag wilt laten zien. Hij heeft niets teveel gezegd, het is een klein, knus dorp wat eigenlijk alleen bestaat uit vakwerkershuisjes met een heel gezellig plein. Nadat we wat hebben rondgelopen wilt Ullie ons trakteren bij een klein bakkertje op originele “ Thuringer pflaumenkuche”. Gezellig op het terras laten we ons de koffie met overheerlijke pflaumenkuche heerlijk smaken.

Halverwege de route komen we bij een van de voormalige oude grensovergangen van Oost- naar West-Duitsland en daar staat ook nog een origineel wachterhuisje. Wij willen hier natuurlijk een foto van maken en maken dan ook een stop. We raken nog aan de praat met een Nederlands stel dat ook weer onderweg naar Praag is. Ullie is alleen verder gefietst en we hebben afgesproken dat we ons vanavond in Witzenhausen op de camping weer zullen treffen. Ullie vindt het heerlijk om alleen te fietsen en tevens ligt zijn fietstempo iets hoger dan dat van ons, dus hij vind het niet erg.

We komen onderweg door mooie authentieke dorpjes en de omgeving hier is wederom prachtig.
Het is wel ontzettend warm vandaag en hebben daarom ook tegen de middag onze bidons helemaal leeg. Bij een supermarkt gestopt en alles weer bijgevuld met heerlijk koel water. In Kleinvach hebben ze iets speciaals gemaakt voor fietsers of wandelaars langs de route waar je heerlijk kon afkoelen. We zien het eerst aan voor een klein badje voor kinderen maar dat bleek toch niet zo te zijn. Je kan in dit, overigens ijskoude, water lekker pootje baden. Dat is heerlijk. Tevens onze bandana’s nat gemaakt en weer op ons hoofd gedaan. We zijn weer klaar voor verder door de hitte te fietsen  maar het duurt niet lang of we zijn weer toe aan zo’n koel bad, maar helaas is er niets meer te vinden. Het zweet druppelt langs onze neus en we zijn dan ook zeer dankbaar als we in de verte zien dat de route een gedeelte door schaduw slingert.
 
De route  verloopt verder voorspoedig en is lekker vlak, dus de 80 km van vandaag hadden we dan ook om 16.30 op de teller staan ondanks de hitte. Op de camping een koel plekje onder de bomen zoeken en John is begonnen met de tent op te zetten en ik heb me maar eens bezig gehouden met de was ( op de hand hé !!!). Is wel nodig, want we hebben alle twee vandaag onze laatste schone kleding gebruikt dus verder geen schone shirts, broeken en sokken meer. We hebben al twee dagen zoiets van “ach ja, we ruiken toch alleen onszelf en elkaar”, maar nu wordt het toch hoog tijd, want de muggen bleven ook angstvallig weg!! Aangezien ik de waslijn ergens op een camping ben vergeten heb ik maar bij de receptie een scheerlijn gekocht en die om de boom gebonden. Ach, dat gaat ook. Je wordt steeds makkelijker.

Ullie komt om 19.00 pas aan. Hij heeft veel omwegen gefietst en laat dan ook trots zijn foto’s van die dag op zijn gsm zien. We hebben met ons drieën de macaroni die John had gemaakt lekker gegeten en hebben wederom een zeer gezellige avond gehad. Mijn Duits is echt superslecht, maar toch kan ik met Ullie gesprekken voeren. Het gaat dan een beetje in het Duits en Engels door elkaar en als ik er dan echt niet uit kom (of Ullie keek me weer eens vragend aan) dan springt John bij. Zijn Duits is gewoon erg goed aangezien hij dat ook twee dagen per week spreekt als hij voor zijn werk daar is. Dus alweer is hij mijn reddende engel!!!

Ze voorspellen voor morgen nog hogere temperaturen dan vandaag. Ik vraag me af of dat mogelijk is want het was vandaag echt bloed en bloedheet. We zullen zien!

Hoog transpirerende foto's!!!


Monique

Geen opmerkingen:

Een reactie posten