Deze ochtend kunnen we Ullie nergens vinden terwijl z'n tentje er wel nog stond. Jammer, want we wilden graag afscheid nemen. Dus zonder afscheid fietsen we al om 08.00 van de camping af want het zou een lange dag worden. Het zonnetje schijnt weer eens volop en we vertrekken richting Bad Salzungen. Hier heb je de traditionele Gradierwerken. Dit zijn houten frames bedekt met dunne takjes waarlangs het zoutwater, dat omhooggepompt wordt, naar beneden sijpelt. De dampen die hierbij vrij komen zouden goed zijn voor je luchtwegen. Is wel mooi om te zien!Na Bad Salzungen zal volgens het boekje de laatste grote klim komen van de route echter sinds 2009 is er ook een route die om de Kraynberg loopt wat zal betekenen dat je niet hoeft te klimmen. Je kunt je voorstellen waar wij voor kiezen.......om die Kraynberg heen natuurlijk!!! Wat ze echter verzwijgen bij zo'n regel in het boekje kwamen wij naderhand achter, is dat je hier net zo lang over doet, zoniet nog langer omdat dat deze weg bijna onbegaanbaar is. Het was ook te mooi om waar te zijn.
Wat een gevloek van ons beide om hier een weg door te banen. Ik had al vreselijke jeuk van al die muggenbulten en nu zat ik ook nog eens helemaal onder de brandnetels. John die voorop reed had constant spinnenwebben in zijn gezicht. Kun je nagaan hoelang hier al niet meer iemand met de fiets was langsgereden. Jippie wat een feest! Het stuitert op dit traject zo hard dat mijn busje met pepperspray uit mijn zakje achter op de rug is gevallen. Maar goed, we hebben het overleefd. Na deze berg loopt de route veel langs grote wegen met vrij druk verkeer wat eigenlijk wel jammer is, want de omgeving is gewoon prachtig.
We komen langzaam richting Philippsthal waar de eerste zoutberg opdoemd. Veel industrie eromheen maar wel indrukwekkend om te zien. Verder bij Gerstungen krijgen we de tweede te zien. Dit is de hoogste met ruim 200 meter en tevens ook de mooiste. Bovenop deze berg staat een kraan die in bedrijf is en wij vragen ons dan ook de hele weg af hoe deze persoon boven komt! ( je moet toch wat doen onderweg he!!), maar niemand die het antwoord wist. We hebben inmiddels al 75 km gefiets en de wegen worden weer heerlijk rustig. We eten nog vlug even onze dagelijkse zoetigheid van de bakker en springen weer op de fiets voor de laatste 20 km. 
Aangezien het vandaag zo ontzettend warm is hebben we veel pauzes gehouden en komen daarom ook pas rond 18.30 in Creuzburg aan waar we nog op zoek moeten naar onze camping. We fietsen door een verlaten terrein en ineens staan we voor de camping. We kijken elkaar aan en moeten eigenlijk ook wel lachen. Dit is toch echt geen camping. Er staat een hek om een wei, een verlaten partytent en een gebouw waar hoogstwaarschijnlijk het toilet is, maar voor de rest is het verlaten.Op het bord bij de ingang staat dat je de eigenaar moet bellen en die komt dan even zijn geld ophalen en dan ben je weer alleen op deze verlaten plek. Hier gaan we dus mooi niet kamperen. Dan kan je beter wildkamperen dat is tenminste nog gratis!In het boekje gezocht naar een pension in het naastgelegen dorp, maar daar aangekomen blijkt dat ze om 19.00 beginnen met het renoveren van het dak. Dus hoop herrie en kabaal. Nee, daar hadden we ook geen zin in. En nu?? De eerst volgende camping is nog ongeveer 15 km verderop en het is al laat, maar we hebben geen keus, dus fietsen we vrolijk verder (niet vrolijk maar dat klinkt leuk voor het verhaal).
Om 20.00 komen we aan in het dorp en vragen waar de camping is. We krijgen te horen dat deze bij het openlucht zwembad is (???)! Met enige achterdocht fietsen we dan maar naar het zwembad en gelukkig is de eigenaresse er nog. Voor 12 euro kunnen we hier onze tent opzetten, gebruik maken van het zwembad en van de douche en toilet. Nu nog onze badkleding meenemen volgende keer!!Er stonden nog 3 tentjes van medefietsers. Een tent kwam ons wel bekend voor, het was Ullie, die was ook hier terechtgekomen.Wat een toeval! Omdat het ondertussen al half negen was hadden we echt geen zin meer om te koken en hadden ook geen gelegenheid om ergens iets te halen, dus dan maar een boterham gesmeerd. Je hebt wat in de maag zullen we maar zeggen. Het werd weer een gezellige avond met Ullie. De rest van de fietser lag al om half tien in de slaapzak.
Het was een warme lange, maar zeer mooie, dag geweest en de rest van de avond hebben we met ons drieën genoten van het mooie dat fietsvakantie heet.
Foto's vanuit het prive-zwembad!
Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten