Zigeuners en het ventieltje!

Marianske Lazne Woensdag 12 augustus 2009

We hadden gisteravond afgesproken dat we vandaag om 08.00 zouden vertrekken om de verloren kilometers van gisteren weer in te halen. We waren dan ook al vroeg uit de veren en het inpakken was ook zo gebeurt aangezien we geen tent en toebehoren hoefde in te pakken. Ik ging nog even naar het toilet en John zou nog even de banden oppompen en dan konden we ruim voor 08.00 vertrekken.

Ik kom terug van toilet en John zit nog geërgerd op zijn knieën naast zijn fiets. Bij het oppompen van zijn achterband springt bij het ontkoppelen van de pomp het ventiel steeds uit de band, wat dan automatisch resulteert in een lege band. Stomverbaasd over hoe dit nu kon gebeuren turen we naar de lege band. Daar ging ons "vroeg op pad" dag. Ik had een klein wit plastic ringetje op de grond gevonden en vroeg aan John of dit niet toevallig in het ventiel moest worden gedraaid.......NEE, was heel stellig zijn antwoord, dat was gewoon rotzooi wat op de vloer lag ( daar lag wel meer hoor, zo schoon was de vloer namelijk niet).

Het kwam er dus op neer dat er een nieuwe achterband gemonteerd moest worden wilden we überhaupt nog verder kunnen fietsen deze vakantie. De ergernis was van zijn gezicht te lezen en ik zei maar de hele tijd: "doe nou gewoon rustig, dan vertrekken we gewoon later" terwijl ik zelf ook wel flink aan het balen was. Na flink wat gevloek eindelijk het achterwiel eruit gekregen en voorzien van een nieuwe binnenband en weer teruggeplaatst, blijkt dat de remmen nu constant tegen de velg aanlopen. Na het opnieuw richten van het wiel was ook dit opgelost, maar het ging niet soepeltjes. Nog even buiten gezeten en de ergernis laten zakken en toen zijn we uiteindelijk anderhalf uur later als gepland toch vertrokken.

Om de minuut vroeg John: "kijk eens naar mijn wiel, zit het nog vast, rolt het goed, zit hij niet scheef" en meer van dat soort rare vragen, waardoor ik antwoordde: "als hij niet goed zat was hij in de eerste berg er al uit gevallen"! Zoals jullie begrijpen waren de eerste km's niet echt vrolijk, ook mede doordat we een routebordje hadden gevolgd dat later een wandelpad bleek te zijn en daar was met een mountainbike nog niet door te komen, laat staan een fiets met 30 kg bagage. Maar ook dat hebben we overwonnen!!

In een dorpje bij een fietsenmaker maar meteen een nieuw ventiel gekocht en wat blijkt............op dat ventiel zit net zo'n wit ringetje als dat wat ik op de grond in de cabine had gevonden. Ach ja, we zwijgen maar allebei.

In Klaster Tepla aangekomen hebben we hier wat rond gekeken. Dit is een klooster uit 1193 die de grootste bibliotheek van het land huisvest. Hierin bevinden zich waardevolle oude handschriften in alle Europese talen. Zeer mooi landgoed. Op het terras hebben we lekker gegeten en gesproken met een fietsend echtpaar uit Cadier en Keer die op weg naar Praag waren.

Hier hebben we ook besloten dat we vandaag niet naar ons eindpunt gaan fietsen maar eerder een camping zoeken. Ik heb nog verschrikkelijk veel last van mijn knie en we hebben toch al flink wat hoogtemeters moeten overwinnen. We besluiten om door te fietsen tot Marianske Lazne.

In Marianske Lazne hebben we de keuze uit twee campings. De eerste bekijken we, maar er is niet veel leven, een paar caravans op een wei en dat was het dan. We besluiten door te fietsen naar de andere kant van de stad en daar naar de camping te gaan. Scheelt morgenvroeg dan toch weer 7 km. Die 7 km hadden we zo afgelegd, ging lekker bergaf!!

Bij het dichterbij komen van de bewuste camping ging onze zin in deze camping per meter omlaag. Het is niet te omschrijven wat we zagen. Allemaal ongure types ( volgens ons trekkende zigeuners) met iedereen aan de alcohol ons aankijkend met blikken van "zet maar gezellig hier je tent op, dan ben je morgen alles kwijt". Al met al een camping waar je nog niet dood gevonden wilt worden. We zijn deze camping dan ook vlug weer afgefietst.


Daar staan we dan en nu? John opperde dat we op zoek gaan naar een pension, maar er was nergens plaats! Ja wat rest ons dan weer terug naar die ene camping 7 km bergop!! Maar dat deden we liever dan op die zigeuner camping te gaan staan. Na 7 ellendige km's voor mijn knie toch ons tentje op kunnen zetten. Achteraf blijkt dit een supermooie kampeerplek te zijn, heel rustig, mooi sanitair, staat in boekje vermeld als rustiek kamperen en dat was het ook.

Ik heb nog meerdere malen mijn knie ingesmeerd en hoog gelegd en heerlijk genoten van de mooie warme avond. We maken ons eerlijk gezegd wel zorgen om mijn knie, als het zo blijft gaan we het einde niet halen. Kijken hoe het morgen gaat,anders een dagje rust inplannen. Voor het slapen gaan nog een keer smeren en een warme doek erom heen, en hopen op het beste.

Foto's met op de achtergrond romantische zigeunermuziek!

Monique

Nawoord John:

Ja dat was balen zeg met die band. Iedere keer als de band op 5bar was gepompt en ik het pompslangetje eraf draaide schoot de ventiel mij om de oren. Zij kon de druk niet aan.
Onvermijdelijk was een nieuwe binnenband die wij gelukkig als reserve hadden meegenomen. Wie mij kent schrijft mij de nodige talenten toe waarvan technische knowhow en rust bij technische werkzaamheden er duidelijk geen van is. Monique is tijdens deze klussen mijn baken van rust en ratio zoals “doe toch eens normaal man!!”. Ikzelf ben dan zoals men wel eens zegt “short fused”.

Het wit plastic ringetje dat Monique mij liet zien zag er uit als een afvalproduct van de sluiting van een of ander dop. Het lag tussen de overige rotzooi die de vloer rijk was. Het had totaal niet de kenmerken van een hoogwaardig technisch bestanddeel, tenminste niet volgens mij maar wie wil daar nou blind op varen?

Maar goed het is gelukt en weer een ervaring rijker mocht het nog eens gebeuren. Het narichten van het wiel waardoor zij niet tegen de remmen liep was een tip van mijn schoonvader gegeven op de dag van ons vertrek en kwam nu goed van pas.

De eigenaar van de fietsenwinkel (vooral MTB’s) waar wij een nieuw ventieltje kochten was een treurige man. Ondanks dat wij zijn land bereisden met het product waar hij voor staat, ontlokte het totaal geen enkele belangstellende reactie bij hem. Misschien wilde hij vroeger wel iets anders worden dan wat hij nu deed zoals piloot of misschien gewoon wel timmerman? Onder druk van zijn vader die ooit een fietsenwinkel was begonnen en hem als de kroonprins zag die zijn plaats zou overnemen stond hij hier nu fietsen te verkopen in plaats van zijn dromen waar te maken. Ik verzin dit zo maar ter plekke maar wie weet?