De ochtend is grijs en het regent miezerig als we het voorportaal van onze tent openritsen. Vannacht zijn we met deze regen in slaap gevallen en staan nu rillend nat voor de tent ons gebruikelijke kopje koffie te drinken. Ontbijt hebben we de laatste dagen om vroeg te vertrekken (altijd zo tegen 08H00) uit tijdsbesparing overgeslagen en eten pas onderweg ergens waar we broodjes kunnen kopen. Bij iedere supermarkt hier in Duitsland heeft zich ook altijd een bakker gevestigd met allerlei belegde broodjes en gebakjes tegen betaalbare prijzen en daar maken we dankbaar gebruik van ter plekke maar ook voor proviand onderweg.
Zwijgend nippen we aan de hete koffie en kijken beiden bezorgd naar de donkergrijze lucht in de verte. De regenjassen kunnen vandaag na 16 fietsdagen jammergenoeg hun taak doen waarvoor ze al die dagen als bagage zijn meegesleept. We breken de tent af, pakken alles in onze waterdichte fietstassen en beladen onze fietsen. Rond en in de tent van het fietsstel richting Zwitserland heerst nog een diepe rust en vertoont voorlopig nog geen teken van leven. Was gisteren toch een te vermoeide dag voor ze. We begroeten een jong stel op een bepakte tandem die reeds de camping verlaten verder richting hun eindbestemming Praag. Met moeite kunnen we een jaloers gevoel nog net onderdrukken wetende welk plezier hun nog te wachten staat. Onze wielen trekken sporen in het natte wegdek richting Rees, het eerstvolgende stadje dat we zullen passeren. Het landschap wordt bepaald door weilanden en vele zandwinninginstallaties die her en der aan het water hun werk staan te doen en via lange transportbanden de gewonnen delfstof naar voor ons onbekende bestemming landinwaarts voeren.
In het pittoreske centrum van Rees bestellen we op een overdekt terrasje van een bakkerij broodjes en koffie en vragen tevens naar het adres van de lokale fietshandelaar. De bakkersvrouw geeft ons uitgebreid uitleg en na haar te hebben betaald voor geboden diensten vervolgen wij onze weg. Aangekomen bij de fietsenhandelaar staat de eigenaar reeds buiten een andere klant van adviezen te voorzien. Meteen komt hij naar ons toe en vraagt of hij ons kan helpen. Ik leg hem het probleem uit dat mijn stuurpen los zit en hij antwoordt lachend dat dit niet lekker fietsen is. “Kein problem” zegt hij en loopt zijn shop binnen om de benodigde gereedschap te halen. In de tussentijd hebben zijn fietsmonteurs ons ontdekt en komen naar buiten om ons lachend te begroeten en belangstellende vragen op ons af te vuren. Ze genieten van het antwoord dat we van Praag zijn afgereisd en je ziet het enthousiasme in hun ogen schitteren van herkenning want ook zij maken fietsvakanties en weten dus wat wij beleven. Onze fietsen worden bewonderd ondanks dat ze van het merk Santos nog niet hebben gehoord. Maar aan het afgemonteerde materiaal, frame en onze uitleg zien ze met hun geoefende ogen schitterende fietsen staan. Het euvel van mijn fietsstuur is gauw verholpen en van betaling wilt men niets weten. Hartelijk worden we uitgezwaaid en wij vervolgen onze weg.Het is opgehouden met regenen en de route voert ons verder door vele weilanden langs de Rijn. Vaak fietsen we boven op een dijk waar de schapen en geiten vrij rondlopen en vaak pas op het laatste moment voor onze fietsbanden schichtig opzij schieten. Een bekend gevoel overvalt ons aangezien we vorige jaar naar Ameland vaak door dit soort gebieden hebben gefietst. Wel moeten we ons vaak door de smalle poorten met veeroosters heen wurmen die het vee moeten beletten te ontsnappen.
Met de eindbestemming op tientallen kilometers voor ons peddelen we zwijgend naast elkaar in gedachten verzonken verder. Deze laatste kilometers proberen we nog eens in iedere vezel te voelen wat we iedere dag hebben meegemaakt. De bordjes richting Millingen duiken reeds op. Het laatste stuk fietsen we pal naast de Rijn op een lange drukke weg en de wind waait er hard en we moeten flink trappen om de gang erin te houden. Daarna binnendoor op een fietspad en reeds in de verte zien we de veerpont naar Millingen liggen. Ook nu een golf van herkenning aangezien we vorig jaar vanaf de overkant kwamen richting Kampen. 
Bij de aanlegplaats van de veerpont aangekomen omhelzen we elkaar en voelen we ons trots dat we de 1220km lange route van begin tot eind hebben uitgereden. Twee Duitse fietsende zusjes helpen ons nog door deze finish op beeld vast te leggen en complimenteren ons met de mooie fietstocht. Gezamenlijk laten we ons door de veerpont naar de overkant brengen alwaar nu echt een einde is gekomen aan onze reis. Kopje koffie op het terras en daarna op zoek naar een camping.We vinden een mooie, schone camping waar nog plaats is en die aangesloten is bij de merkvereniging “Slapen bij de boer”. Even schrikken we als we een grote groep ontdekken die op het eenvoudig terrasje hebben plaats genomen. De boer of door zijn verschijning meer campingmanager stelt ons gerust door de zeggen dat groepen op een andere deel van de weilanden zijn geplaatst. Gelukkig!
Als we naar onze plaats fietsen zien we reeds twee andere fietsers die reeds bezig zijn met hun slaapplek voor te bereiden, gadegeslagen door de rest van de camping vanuit hun luie campingstoeltjes. Wij, competitief als we zijn, proberen er een wedstrijdje ervan te maken wie als eerste de tent heeft opgezet. De door ons opgedane ervaring van kamperen geeft de doorslag. Onder het oog van toeschouwers volgen opgebouwde automatismen elkaar in rap tempo op en als een geoliede machine staat na 20 minuten de pan reeds naast de tent op het vuur te pruttelen, liggen de slaapzakken en luchtbedden gereed voor een lekkere nachtrust en staan de tassen in slagvolgorde naast de tent. Door de koude frisse avond kruipen we reeds vroeg onder de wol. In het licht van onze hoofdlampen lees ik een stukje in mijn boek en schrijft Monique haar dagreportage. Vroeg gaat het licht uit. Moe en geroerd door het einde van de reis kruipen we niet gehinderd door slaapzakken in elkaars armen. Hoogtepunten passeren fluisterend de revue en we zeggen elkaar nogmaals wat een mooie reis we hebben mogen meemaken maar ook nog boven dit alles het belangrijkste ……………………met de beste fietsmaat die we elkaar kunnen toewensen. Daar is geen spelt tussen te krijgen!
Afscheidsfoto's!
John
Geen opmerkingen:
Een reactie posten