Eergisteren toen we ons in de laatste kilometers in het zweet gefietst hadden om de camping te bereiken was ik als eerste boven en stond met een gezicht als onweer voor de poort van de camping na te hijgen. Menige langskomende campinggast keek me met grote ogen aan. Een wat ouder stel sprak me aan waar ik vandaan kwam. “Amsterdam” zei ik want de metropool Hoensbroek vergt weer de nodige uitleg en daar had ik geen zin in. “Je wilt toch niet zeggen” vervolgde hij in het Duits “dat je met die fiets en die tassen helemaal hier naar boven bent gereden”? “Jazeker, maar als ik dat geweten had dan had ik wel wat anders gezocht” foeterde ik waarop het stel begrijpend in lachen uitbarstte. Zijn vrouw mengde zich ook in het gesprek: “de tweede fietser laat nog even op zich wachten geloof ik”. “Ja mijn vrouw zal er wel zo aankomen” dat zeggende zag ik Monique in de verte zwalkend aan komen fietsen. Mijn antwoord sloeg in als een bom.
“Meine Gott, dass is doch nicht normal fur ein Frau, sowas dass gib’s ja nicht, die ganze Berg hoch…….” jammerde de vrouw. Die Monique, ik bedoel maar………………….kanjer!
Vandaag was het weer het nodige bergop en dan weer bergaf, zeer heuvelachtig terrein maar wel mooi. De vergezichten zijn schitterend en zijn jammergenoeg ondanks diverse pogingen niet fotografisch “schitterend” vast te leggen. Het resultaat is een plat plaatje, lengte, breedte en ietwat hoogte maar geen diepte. Het immense van het landschap is tijdens het digitaliseren jammergenoeg verloren gegaan. Maar waarom treuren als je er “alive and kicking” midden in staat en dat doen we dus dan ook niet. We genieten met volle teugen van de omgeving.
In het stadje Coburg maken we een grote pauze. Het stadsplein wordt omringd door supermooie “fachhauser” en het is fantastisch om te zien. Op een terrasje drinken we een lekker kopje koffie met broodjes en we laten het ons goed smaken. Op de markt staat ook een man in een kraampje “echte Coburg bratwurst” te grillen maar dat is ons nog wat te vroeg om 10H30, maar voor anderen duidelijk niet. Het wordt snel drukker met toeristen dus het wordt voor ons tijd om weer te vertrekken. Het uit Coburg fietsen vergt weer de nodige tijd en wij vragen aan diverse mensen de weg. Zo ook aan twee jonge knapen op een terrasje die als wij naar een straat vragen de ene naar rechts wijs en zijn maat naar links. Lachen natuurlijk. Daarna buigen zij zich behulpzaam over onze routekaart en geven ons aanwijzingen. “Danke und vielleicht sehen wir uns in Amsterdam” nemen we afscheid. De jongens grinniken wat, ja Amsterdam, dat zou wat zijn zie je ze denken.
Vandaag ook wat klachtjes van Monique. Veel last van jeukende muggenbultjes en last van veel zadelpijn, het een heeft niets met het andere te maken (denk ik). Ik weet uit ervaring dat zadelpijn het fietsplezier geheel kan bederven, dus ik probeer samen aan een oplossing te werken. Staat het zadel wel goed, zit je fietsbroek met zeem wel lekker en dergelijke vragen? Maarja van vragen alleen wordt het natuurlijk niet beter. In nood kunnen we nog altijd zo’n groot pluizig oma kussenzadel kopen opper ik, maar dat stuit op luide protesten van Monique. Dan maar ff op de tanden bijten.
We verkorten de route daardoor echter met 12 kilometer waardoor we in plaats van op een camping, in een pension overnachten, waartegen ik natuurlijk weinig protest heb. Lekker een eigen douche en een WC is natuurlijk weer eens lekker voor een stadsmens op z’n tijd ( en ook een TV maar dat zeg ik niet te hard als Monique erbij is). Wel zijn de laatste kilometers wel weer flink bergop zoals de laatste dagen altijd het geval is.
Mooi pensionnetje, maar achterom hangt wat raar (asociaal) volk rond, waarschijnlijk familie van de eigenaar, juist daar waar wij onze fietsen moeten parkeren. Maar goed, wij zijn betalende gasten dus ons kan niks gebeuren (en dat blijkt ook naderhand). Voor de zekerheid twee kettingsloten erop gezet.Het was weer een mooie dag. Monique zag het even niet zitten (letterlijk) maar ook zij blijft genieten van deze hartstikke mooie tocht. De nodige zalfjes voor benen en billen en morgen laten wij ons weer aangenaam verrassen.
Foto's echter niet "schitterend"!
John
Geen opmerkingen:
Een reactie posten