vrijdag 12 februari 2010

Boterham met pindakaas

19 Juli 2009

De mannen van de Tour de France fietsten vandaag de 207 km inclusief vele hoogtemeters in circa 5 uurtjes wat een gemiddelde betekende van een kleine 41 km per uur. Ongelooflijk en verbijsterend aangezien deze krachtsinspanningen reeds een week plaatsvonden en nog een week dienden te worden gepresteerd aleer de uiteindelijke gele trui drager bekend is . Maar ook “ongelooflijk” daar deze prestatie onmogelijk alleen met het nuttigen van een boterham met pindakaas neergezet kan worden en ook “verbijsterend” dat het hele peloton inclusief ploegleiders en sponsors beweren dat dit wel kan of althans niet ontkennen dat dit onmogelijk is. Het is maar hoe je het bekijk.

Zelfs de fietsvedette en meermalig winnaar van deze ronde Lance Amstrong kon het tempo niet meer bijbenen en was rijp voor de rol van een fervente vakantiefietser (en zo kom ik via een omweg toch op het onderwerp waar ik het over wilde hebben).

Tijdens het aanschouwen van bovengenoemd fietsgeweld dwaalt mijn blik meerdere malen naar onze nieuwe Santos fietsen. Momenteel staan ze parmantig naast elkaar geparkeerd in de woonkamer om zodoende onze bewonderende, haast verliefde blikken in ontvangst te nemen. Ja, ze staan in de woonkamer en verhuizen naar de garage maar ze zouden in een moderne avant-gardistische woonstijl niet misstaan. De 3 weken dat we erop hebben gewacht leken wel maanden. We leken warempel wel een jong stel in blijde verwachting in nerveuze afwachting van de vroedvrouw’s verlossende boodschap: “het is een jongen (of meisje)”.
Maar ook aan deze geestelijke marteltocht kwam een eind toen het verlossende telefoontje kwam: “Ze staan klaar”!! en na een afspraak gemaakt te hebben om ze af te halen telden we ongeduldig de dagen af. In mijn agenda stonden vergaderingen, workshops en andere vaak saaie maar verplichte bijeenkomsten klein genoteerd. Daarentegen stond op donderdag 16 juli 2009 in koeienletters en met een fluorescerende stift onderstreept “ fietsen afhalen” alsof ik dat anders vergeten zou zijn!!

We hebben dit weekend zaterdag en zondag mooie ritjes op de fietsen gemaakt. Alle kenmerken van de fiets aangeprezen door kenners worden bewaarheid. De afmontage van materialen is gekozen op duurzaamheid wat natuurlijk een pre is als je weken onderweg bent en vele kilometers maakt. De fiets is zo stijf als een plank en iedere trap is zonder energieverlies volkomen effectief. Vooral veel bepakking (circa 30 kg) maakt van een fiets een ongeleide projectiel (wij zijn ervaringsdeskundig), daar heeft deze fiets totaal geen last van. Dit maakt het fietsen tot een waar genot en vooral veilig. Verder ziet de fiets er schitterend en stoer uit want het oog wilt ook wat.

Trappen blijft natuurlijk wel maar dat is ook ons plezier anders hadden we wel een gemotoriseerd tweewielig vervoersmiddel genomen (ook wel lekker op zijn tijd natuurlijk).

40 kilometer per uur en dan meerdere uren achter elkaar zoals onze Tourjongens zullen wij nooit halen of het moet al stijl bergafwaarts gaan maar is ook niet ons doel. Wij willen in leuk fietstempo samen genieten van de omgeving en al het moois dat deze aarde te bieden heeft. Dit kunnen wij inderdaad doen op onze bammetjes met pindakaas en geen infuussonde met vloeibare rotzooi komt hierbij aan te pas. Aan het eind van iedere etappe van Praag naar huis op onze robuuste stoere fietsen zullen ook wij in (gedachten danwel) de gele trui (Le tricot jaune)) om onze schouders laten glijden en zullen ons net als of zelfs veel meer als de uiteindelijke Tour winnaar “moe, blij, trots en zeer voldaan” voelen!

Lieve mensen het is duidelijk, we gaan een mooie fietstijd tegemoet!

Trotse foto's van onze Santos fietsen!

John

Geen opmerkingen:

Een reactie posten