Voor mij geen escargots!

25-8-2010 Woensdag

Op de camping in Nussdorf am Attersee kwamen gisteren laat nog 2 motorrijders aan die een plek kregen toegewezen naast ons. Het was een Duits stel met beiden exact dezelfde motor, een BMW “Off the road” model van het soort waarmee ze door alle onherbergzame terreinen kunnen rijden. Het stond dan ook op de kofferdeksel van de man zijn motor: “You can go fast, but I can go everywhere” en terecht. “Ruige motoren, zou ook wat voor ons zijn mochten we dat nog eens willen” zegt Monique die haar motorrijbewijs al lang in de pocket heeft. We uitten onze bewondering voor de motoren ook aan het Duitse stel. Hij op zijn beurt uit zijn bewondering voor fietsreizigers met volle bepakking en terwijl hij onze fietsen op waarde schattend bekijkt zegt hij toevoegend “..en dat doe je ook niet op een Aldi fiets”.  “Ja maar het zou wel kunnen als de fiets maar technisch in orde is” antwoord ik “dat is het mooie van fietsen, de laagdrempeligheid, iedereen kan het“.

Vandaag is het schitterend weer en de zon schijnt dat het een lieve lust is. We verlaten de campingweer laat zo tegen 10H00. Deze fietsvakantie kenmerkt zich tot nu toe door late vertrektijden vanaf de overnachtingsplek (camping, B&B of pensions), veel stilstand tijdens de rit voor heerlijke pauzes op wonderschone plekjes en veelvuldige sanitaire en fotoshoot stops. Daardoor natuurlijk weinig dagkilometers ( 7 fietsdagen, circa 450 kilometers) maar des te meer vakantiegenot op de fiets. Ach, we laten het ook maar zo, dus genot boven kilometers dit keer. Komt bij dat ik voorzorgen neem dat de beruchte knie niet overbelast raakt want dan zijn we verder van huis en tot nu toe houdt hij zich prima. Kilometervreten is voor volgend jaar dan maar weer maar wij vermaken ons er  niet  minder om.

Langs de mooie Attersee stoppen we meerdere keren voor het nemen van foto’s en het nuttigen van de bij de bakker gekochte zoete gebakjes. ‘s Middags eten we onze lunch bovenop een Alm vol in de wind op een bankje en genieten van het uitzicht. We rijden door het gezellige stadjes zoals Mondsee voordat het weer tijd is om uit te kijken naar een camping.

Bij het Bureau voor Toerisme van het stadje Seeham vragen  we naar een camping. We rijden naar het adres en vinden een verzorgde camping die door het late seizoen geheel verlaten is. ’s Avonds komen nog een vrouw en een echtpaar binnenrijden naar hun vaste stacaravan en dus we zijn niet alleen. Het wemelt er wel van de muggen die we pas opmerken als we al krabbend opmerken dat we al flink gestoken zijn. Vlug smeren we ons in met Deet tegen muggen maar het leed is al geleden. Erger vind ik, maar ook te laat opgemerkt, de vele naaktslakken op het grasveldje waar wij met onze tentje staan. Een ongecontroleerde afschuw (fobie) maakt zich van mij meester en ik weiger nog een stap te zetten op het grasveld. Afschuwelijk! Monique peutert met een haring diverse naaktslakken op voor mij veilige afstand, maar moet wel lachen om mijn overdreven gedrag.

“Hoe doe je dat nou als je vanavond naar het toilet moet gaan” vraag Monique. Als antwoord laat ik haar twee lege colaflesjes zien die ik in de slaapcabine meeneem. “Ik snap je” zegt ze.

Tevreden vallen we beiden al krabbend in slaap.

John & Monique