"Mijn god, zijn jullie hier gekomen met de fiets" vroeg de vrouw van het appartementenverhuurbedrijf toen we haar de sleutel terugbrachten. Uit het raam zag ze ons arriveren op onze volbepakte fietsen. "Nee hoor" stellen we haar gerust en Monique legt haar het hoe- en waarom in een korte samenvatting uit " ......................en nu gaan we na een weekje hiken nog 2 weken fietsen". "Nou dan wens ik jullie nog mooie sportieve weken toe en het weer wordt prachtig"! Gruss Gott!
Het weer is inderdaad prachtig, zelfs heet en eigenlijk geen fietsweer. Veel meer dan normaal worden we door anderen aan- en nagekeken met dan weer meewarige en dan weer verbaasde gezichten. Ik denk dat dit komt omdat wij niet in het decor passen waarin we rijden. Hoge bergen en daarin twee fietsers met volle bepakking op hun fiets. Zie het als een zwemmer die ronddwaald in de woestijn.
Waaraan het ligt weten we niet maar vandaag gaat het allemaal moeizaam. Voordat we de weg naar de Tauernradweg kunnen volgen moeten we eerst van Kirchberg naar Lofer zo'n 50km verder alwaar we de route kunnen oppikken. Door een hele onduidelijke wegbewijzering raken we constant verdwaald of moeten meerdere keren stoppen om ons over de kaart te buigen. Vele bewijzeringen lopen door elkaar heen, wandelroutes, mountainbiketrails en fietsroutes in allerlei kleuren en geuren. Hierdoor raken wij beiden ietwat geirriteerd maar ook op elkaar.
Als een Oostenrijkse in een cabriolet bij een kruising bij het verspringen van rood naar groen, meteen toetert dat we moeten opschieten schiet ik heel erg uit mijn slof, vooral doordat ze zwaaiend met haar hand ons dirigeert dat het haar menens is. Hard klinkt mijn stem dan ook door de oostenrijkse lucht: "GVD, achterlijke stomme trut" en met een dodende blik haar aankijkend blijft ik nog sarrend langer staan dan nodig is. Ik denk niet dat "trut" in het Oostenrijks ook "trut" is maar dat ik haar geen complimenten maakte begreep ze meteen. Zenuwachtig begint ze haar make-up te controleren in haar achteruitkijkspiegel. Don't mess with a Dutch man!!!
Moeizaam ploeteren we echter verder op zoek naar de Tauernradweg. Temidden van hoge bergen links en rechts rijden we door een schitterende omgeving. Eindelijk in Lofer aangekomen gaat de Mozart Route die we volgen over in de Tauernradweg. We voelen ons een beetje bevrijd van de frustrerende zoektocht en kunnen nu lekker relax echt genieten van alles om ons heen.
Rond 17H00 vinden we bij Unke een camping na een schamele 60km dagafstand. Het is een mooie camping echter geheel leeg dus wc's en douches voor ons alleen. Lekker snel wat gegeten en gedoucht. Nu genieten we van de avond. Monique leest in een boek en ik typ dit verslag. Morgen of zo toch eens kijken of we een overnachting kunnen regelen waar ze internet hebben. Zoals een echte wanna-be-journalist betaamd vinden wij het hartstikke leuk als onze schrijfsels worden gelezen en onze volgers via de weblog met ons meereizen.
Dus medereizigers zet uw wekkers, want morgen is het vroeg op en gaan we weer sportief van start!
Welterusten!
John & Monique
Zo zie je maar overal heb je van die mensen die geen geduld hebben.
BeantwoordenVerwijderenMaar goed dat John zich niet uit het veld laat slaan.Heerlijk een camping voor jullie alleen heb je van niemand last.
Veel plezier verder. en geniet.