Gisterenavond was het nog lang warm en benauwd gebleven. Zo tegen middernacht zijn we maar in ons tentje gaan liggen waar het nog bloedheet was. We lagen dit keer niet in de slaapzakken maar op de slaapzakken. Opeens, een kwestie van seconden, hoorden we buiten in de verte een ruisend lawaai onze kant opkomen van een windhoos. Deze windhoos nam in minuten tijd toe tot een werkelijke storm en van de stilte van een zwoele zomernacht was niet veel meer over. Daar Monique nog veel gewassen kleding knijperloos op de waslijn had hangen en onze fietsen ook heel dichtbij de tent stonden waren wij genoodzaakt weer uit onze tent te kruipen. Midden in de enorme windvlagen de was snel van de lijn gehaald en de fietsen plat op het gras gelegd. Net op de tijd want het begon ook nog flink te regenen. We vielen beiden in een onrustige slaap.Dus zoals gezegd had het afgelopen nacht flink geregend. Het gras op de gehele camping was kletsnat, zoals eigenlijk alles. Wij hadden slecht geslapen. Veel wakker geworden en dat merk je. De camping eigenaresse kwam langs gelopen en bevestigde dat het vannacht flink tekeer was gegaan maar niets in vergelijking met 4 jaar geleden vervolgde ze trots. Deze kans voor open doel “hoe bedoelt u?” lieten wij aan ons voorbij gaan, even geen zin in. Koffie en een boterham, natte tent en overige spullen inpakken, fietsen opladen en daar gaan we weer.
Fysiek zijn we vandaag niet op ons best. Bij iedere trap voelen wij pijn en vermoeidheid in onze benen. Tevens hebben de voorgaande fietsdagen in de hitte een aanslag op onze weerbaarheid gepleegd die we nu vandaag pas voelen. Na 12 fietsdagen aaneengesloten wordt het misschien tijd voor een rustdag, morgen of zo. We zijn er beiden hard aan toe.
Maar goed eerst vandaag naar Paderborn. Nog even door het stadje Warburg gereden, leuk stadje. Foto’s en weer doorrijden. We belanden op de K23, een traject van zo’n 7 kilometer bergop variërend van 7-10% stijgingspercentage. Voor ons is reeds een grote recreatieve fietsgroep, onbepakt en in fluoricerende vestjes, afgestapt en te voet verder gegaan. Wij blijven nog langere tijd in het zadel zitten en lopen langzaam in op het lopend fietsgezelschap. Om niet moeizaam om de hele groep heen te hoeven te rijden stappen ook wij af en blijven even staan pauzeren. Het begint weer te motregenen en snel pakken wij onze regenjassen uit de fietstassen. Zo snikheet als het de afgelopen dagen was zo koel en nat is het vandaag. Verder op de trappers naar boven. Door de waterdichtheid van de regenjassen kan het transpiratievocht ook nergens heen en drijfnat van de zweet komen we boven op de top aan. Even een drinkpauze en daarna rollen we bergaf het dorpje Blankenrode binnen.
Aangezien het al tegen het 13H00 aanloopt wordt het tijd om de gekochte broodjes op te eten en bij een afdakje met bankjes houden we dan ook halt. De aanhoudende motregen is verandert in een flinke regenbui. Mistroostig kijken wij etend vanonder de beschutting van het afdakje naar de dikke regendruppels die op het kletsnatte wegdek uiteenspatten. We zien ons niet door deze regen nog 40km tot Paderborn verdergaan, dus maar wachten tot de bui over is maar dit overgaan laat lang op zich wachten. “Hier tegenover is een mooi pensionnetje” zegt Monique. Ik kijk en inderdaad zie ik aan de overkant een mooi pensionnetje liggen. “Zullen we……………………..” vragen we elkaar gelijkertijd en we voelen op dat moment nadrukkelijk de vermoeidheid van onze lichamen.
En zo liggen we een halfuur later prinsheerlijk in een kingsize bed te relaxen. Monique valt onmiddellijk in slaap en ik merk dat nog wel op maar verder ook niks meer. Ook ik val in een diepe slaap. Zo tegen 17H30 worden we na een paar uur wakker, enigszins opgeknapt maar toch nog erg vermoeid. Lekker onder de voor vandaag eigen douche en de benen worden die avond meerdere keren ingesmeerd met zalfjes tegen vermoeide spieren. We eten een geïmproviseerd avondmaal samengesteld uit met wat we in onze fietstassen kunnen vinden en drinken zelfgemaakte koffie na. We genieten van deze halve rustdag die we ons zelf gegund hebben en we zijn dan ook niet uit het bed weg te slaan. Lekker liggen, wat lezen, dagboek bijhouden, de route bestuderen, TV kijken en niks doen. Heerlijk! Met enige spijt zien we de uren voorbijgaan, de avond beginnen en eindigen.Tijd om te slapen want morgen wacht ons een nieuwe fietsdag.
Foto's van schone slapers!
John
Geen opmerkingen:
Een reactie posten