Na een onrustige nacht staan we om 07.00 paraat om eens even te gaan “linedancen” met de tentstokken!!
We klingelden er flink op los met onze ogen gericht op de 9 tenten naast ons, maar helaas geen leven in de tenten. Die hebben zich allemaal in coma gezopen vannacht en zijn door niets uit hun slaap te halen, heel jammer!! John wilde nog het fietsalarm uittesten, misschien is dat wel een remedie voor een coma, maar daar heb ik een stokje voor gestoken. Dat alarm is zo hard dat niet alleen die cowboys wakker zouden worden maar tegelijkertijd het hele dorp. Om 08.00 vertrekken we dan ook enigszins teleurgesteld voor onze rit van 90 km. Het routeboekje vermeldt voor dit traject dat de omgeving niet zo bijzonder is namelijk. 25 km langs een kanaal fietsen (joepie wat een feest, ik heb daar zo’n hekel aan) en veel industrie met een paar grote energiecentrales. We laten ons maar verrassen zeggen we dan ook tegen elkaar.
Nadat we op het pad langs het kanaal zijn aangekomen valt het eigenlijk reuze mee. De industrie verdwijnt snel en de omgeving is verrassend mooi om te zien. Wat bij ons veel ergernis oproept is dat alle Duitsers die ook maar enigszins kunnen fietsen met een zodanige slakkentempo voor ons fietsen waardoor we de 90 km van vandaag echt niet mee gaan redden. Dan heb je nog van die zondagsrijders die dachten het fietspad voor deze dag gereserveerd te hebben en vrolijk met 3 man naast elkaar blijven fietsen waardoor wij bijna te water raken en waterfietsen worden. Dat we daar niet van gediend zijn hebben we dan ook duidelijk laten merken. Nee, met de Duitse medemens hebben we vandaag al net zoveel als vannacht.
Na 10 km komen we aan bij de stad Hamm en daar hebben ze langs het kanaal een mooie park aangelegd en zo fietsen we enkele kilometers heerlijk door dit mooie park. Na een half uur verlaten we het kanaal en fietsen we weer over landwegen met mooie uitzichten. Wat wel jammer is zijn inderdaad de enorme koeltorens van de energiecentrales die het uitzicht enigszins bederven. Maar ja, na een uurtje fietsen zijn ze uit ons zicht verdwenen, maar de mensen die langs deze route wonen kijken daar elke dag op uit en zullen daar niet echt vrolijk van worden.
In Werne aangekomen moeten we de stad doorkruisen met behulp van de plattegrond in ons boekje. Nou is dat al niet ons sterke punt en dat blijkt nu ook maar weer eens. Bij de eerste kruising kunnen we al nergens de straatnaam zien die wij moeten volgen. We zijn maar bij het tankstation op het hoekje gaan vragen en deze mevrouw wees ons de goede richting uit. Na 10 minuten fietsen volgens de aanwijzingen van haar stonden we ineens weer voor het tankstation. Dit kon niet de bedoeling zijn! Dus eens gevraagd aan een voorbijganger en die vertelde het net iets anders, waardoor we inderdaad niet meer bij het tankstation uitkwamen maar ook niet helemaal op de goede weg. Hoe moeilijk kan het zijn om je naar een bepaalde straat te sturen. Heel moeilijk volgens ons. Er kwam ons een man tegemoet gefietst en hebben hem aangehouden. Deze man wilde ons de weg uitleggen, maar zei toen heel vriendelijk: “ fiets maar achter mij aan, dan breng ik jullie er wel naar toe “. Kijk, dat zijn de mensen waar wij van houden!! Hij heeft ons niet naar de desbetreffende straat gebracht, maar echt helemaal de stad uit zodat we weer gewoon de route konden oppakken. Voordat we de route weer oppakken hebben we nog even met hem staan praten en blijkt dat de man vroeger 5 jaar in Roermond op het internaat heeft gezeten. De Nederlandse taal beheerst hij niet, omdat hij op dit internaat geen Nederlands mocht leren van de paters omdat de kans dan groot was dat de jongens dan op de versiertoer gingen met de Nederlandse meisjes!
Om 17.30 komen we aan op de camping. Zeer groot terrein, maar ook zeer onvriendelijk personeel. We vragen in het café/restaurant/receptie of ze nog plaats hebben voor 2 personen, 2 fietsen en een kleine tent. Niets bijzonders, gewoon het riedeltje dat we bij elke camping afratelen. We worden aangekeken alsof we van mars komen, en er wordt iets gemompeld en ja, daar staan we dan als twee onnozele geiten, iedereen gaat weer verder met werken alsof wij lucht zijn. We kijken elkaar aan “dit is toch niet normaal hier” slaan we uit en zijn eigenlijk beduusd van de werkwijze hier. Ik zeg: “misschien hebben ze ons niet begrepen, ik vraag nog maar eens”, zo gezegd, zo gedaan en nu zijn we iets wijzer………………ze gaan iemand oproepen!! Weer kijken we elkaar aan, nadat we nogmaals gevraagd hebben of ze allicht kunnen zeggen of er plaats is of niet. Kan toch niet zo moeilijk zijn lijkt ons om dat te weten. “Nee dat weten wij niet” is heel stellig het antwoord. De stoom komt ons allebei uit alle gaten omdat wij niet zo behandeld willen worden, maar we zijn een beetje afhankelijk van deze camping aangezien de volgende veel te ver weg is, dus houden we onze woorden die nu wel heel erg graag de mond willen uitvliegen maar voor ons. We hebben ons buiten op het terras geïnstalleerd en wachten maar eens af wat er gaat gebeuren.
Na 10 minuten komt de enige aardige werknemer van de camping aangefietst en neemt ons eindelijk mee naar het enige plaatsje dat nog vrij is op deze reusachtige camping. Deze camping heeft alleen maar vaste staanplaatsen voor caravans en geen trekkerstent veldje vertelt de man ons. Raar dat ze dat aan de receptie niet weten. We hebben in deze vakantie heel wat campings gezien van luxe tot in de achtertuin bij een familie, maar deze plek was wel heel bijzonder. Bij een afbraak caravan konden we op het kleine stukje gras onze tent voor 8 euro opzetten. Verbaasd kijken we elkaar aan en na er zeker van te zijn dat deze bewoner echt niet meer komt opdagen vandaag zetten we dan maar onze tent op. De opzichter komt ons later wel nog twee munten voor de doucheruimte brengen en hoeven deze ook niet te betalen.
Achteraf blijkt dat de bewoner van deze stacaravan overleden was en dat de opzichter bezig was deze caravan af te breken. Nadat we gedoucht en gegeten hebben valt het ons op dat we nog niemand hebben gezien op dit stuk van de camping. Iedereen is weer vertrokken op de zondagavond en het is dan ook heerlijk rustig. Het wordt dus een lekkere stille nacht in tegenstelling tot afgelopen nacht en dat stemt ons in een zeer goed humeur. De uitvinding van de eeuw hebben we vannacht dus niet nodig!
Foto's vanuit een kraakpand!
Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten