Het wordt Praag!

1 maart 2009

"We gaan naar Praag" zegt ze enthousiast "fietsend vanuit Amsterdam"!! Dus de kogel was door de kerk. Meerdere fietsbestemmingen waren de revue gepasseerd, rondje Nederland, Middellandse zee, Italie, Frankrijk, maar allen voldeden niet aan de fietseisen van mijn vrouw. Ikzelf was met mijn vaderlandslievende inslag meer een voorstander van een rondje Nederland. Lekker in eigen omgeving genieten van al het moois dat ons kikkerlandje te bieden heeft.

Onmiddelijk na de "we gaan naar Praag" wordt ik bedolven onder digitale informatie die ze reeds via internet heeft opgelepeld . "Dit is de route" en "hier zijn allemaal campings" en "dit is de site van de treinreiswinkel" en "dit fietsrouteboekje moeten we bestellen" informeert ze me trots. Een van de sterke kanten van mijn vrouw is iets organiseren. Niets laat ze aan het lot over en ze geniet er met volle teugen van. Ik gelukkig niet. Laat mij een zomervakantie uitzoeken en na 5 minuten gooi ik al het bijltje erbij neer omdat ik door de vele informatie door de bomen het bos niet meer zie. Het begint me snel te iriteren.

Nogmaals tovert ze de route Praag-Amsterdam op haar beeldscherm te voorschijn om me nogmaals te laten voorgenieten van wat voor ons in het verschiet ligt. Mijn ogen zien een kaart met de route als een kronkelige groene slang die zich strekt van Nederland door Duitsland en eindigend in Tjechie. "Kijk hier moeten we dan de grens over en rijden we rechtsreeks naar de aansluiting van de route". Ik hoor de informatie aan maar het doet bij mij geen bel rinkelen. Ter info: mijn vrouw is ook geografisch goed onderlegd. Zij is het soort mens dat waar je haar ook neerzet ze altijd weer de weg naar huis vindt dankzij haar hoog TomTom gehalte. Ik daarentegen niet.

Als voorbeeld. Zes jaar geleden zijn we naar de geboortestad van mijn vrouw verhuisd. Het heeft me zeker een maand gekost om eens fatsoenlijk de weg naar mijn werk te vinden of naar de lokale Albert Heijn. Waren op weg naar mijn werkgever ergens op de route wegwerkzaamheden dan kon het wel eens zijn dat ik bij de Albert Heijn uitkwam terwijl ik daar helemaal niet werk. Ook wijs ik mensen steevast de verkeerde kant uit die mij naar de weg vragen.

"Goh, had altijd gedacht dat de route naar Tjechie ook door Oostenrijk ging" probeer ik voorzichtig. Vol onbegrip en ongeloof kijkt ze me aan en sluit de site met een klik van haar muis.

We gaan naar Praag en mijn fiets zal om monique te sparen als zwaarste worden beladen. Dat kan ik dan weer wel!!